99438

II) Tomasz Hobbes - co prowadzi do belhim omnium contra omnes; brak lewiatana; zawłaszcznie, „prywatyzacja” i kryminalizacja państwa, co prowadzi do eskalacji przemocy i wojen domowych(DR Konga, Angola, Burundi, Sudan), zjawisko „komendantów” i „psów wojny”

W wyniku wojen domowych, które mogą dochodzie na tle różnic etnicznych, religijnych czy językowych, albo wskutek walki o surowce ograniczona zostaje władza centralna, gdyż jej zasięg ogranicza się często jedynie do rogatek stolicy, a w stosunku do reszty kraju nie jest ona zdolna do wypełniania funkcji administracyjnych, organizacyjno-gospodarczych, socjalnych i kulturalnych. Biurokracja zostaje zawłaszczona przez władzę i staje się instrumentem opresji; szerzy się kleptokracja,; powstają quasi-reżimy polityczne rządzone przez bogacące się elity, drastycznie spada wskaźnik PKB i PKB per capita, rośnie deficyt budżetowy.

Problem państw upadłych należy do sfery odpowiedzialności całej wspólnoty międzynarodowej. Celem tej wspólnoty powinna być rekonstrukcja państw upadłych i przywrócenie ich do normalnego funkcjonowanie ze stanu zawieszonej państwowości, przy jednoczesnym uszanowaniu ich dotychczasowych granic, osobowości prawnej, przynależności organizacyjnej i praw wynikających ze wzajemnych stosunków dyplomatycznych. Jednak cliarakter tych państw nie pozwala często zastosować odpowiednich norm prawa międzynarodowego, które pozwoliłyby jednoznacznie określić zakres tej pomocy. Większość środowiska prawniczego jest zwolennikiem tzw. teorii kontynuacji, w myśl której podmiotów powstałych na bazie starego państwa, czyli podmiotów niepaństwowych nie należy uznawać. W myśl tej teorii, państwo upadłe, mimo braku zdolności do działania w stosunkach międzynarodowychfdemontaż instytucji politycznych, brak możliwości reprezentacji zewnętrznej i brak kontroli nad terytorium) zachowuje swoją podmiotowość.

W wyniku upadku państw,, w myśl art. 39 Karty NZ społeczność międzynarodowa dopuszcza zjawisko ingerencji w sprawy wewnętrzne danego państwa, co obalało zasady tzw. westfalskiego porządku międzynarodowego, które uznawały suwerenność państwa i jego ochronę, a także respektowania zasady nieingerencji w jego sprawy za nadrzędne wartości. „RADA BEZPIECZEŃSTWA MOŻE ZARZĄDZIĆ INTERWENCJĘ HUMANITARNĄ GDY STWIERDZONO ISTNIENIE ZAGROŻENIA LUB NARUSZNIE POKOJKU LUB AGRESJI...”

W związku z ewentualnym rozpadem struktur państwowych i zmierzchem państw narodowych prognozuje się 2 kierunki ewolucji dotychczasowych struktur:

1)    w kierunku struktur transnarodowych;

2)    w kierunku struktur regionalnych.

W wyniku internacjonalizacji życia społecznego państwo nie będzie już musiało być strażnikiem ładu publicznego.

4 PODEJŚCIA RADY BEZPIECZEŃSTWA ONZ ODNOŚNIE ROZWIĄZYWANIA PROBLEMÓW ZWIĄZANYCH Z DEGRADACJĄ PAŃSTW

a) praktyka odwoływania się do rozdz. VII Karty NZ; poważne wykroczenie państwa przeciw własnym obywatelom stanowi zagrożenia dla pokoju, gdyż rząd nie dający się pogodzić z zasadami demokratycznymi, poważnie i systematycznie naruszający prawa człowieka, musi liczyć się z ewentualną interwencją RB ONZ np. sprawa Kurdów irackich w Iraku oraz sprawa Haiti