W toku "spotkania" zainteresowani nie tylko ustalaja, czego potrzebują od wywiadu, ale również oceniają stałych agentów na podstawie wyników ich pracy w minionym roku. Każdy agent ma dwa pseudonimy. Jeden dla celów operacyjnych, drugi (informacy jnych. Raporty operacyjne przesyłane przez katsa Mosadu nie sa znane "nabywcom" wiadomości wywiadowczych. Nie wiedza oni nawet, ze takie istnieją. Raport informacyjny rozbity' na różne kategorie przesyłany jest oddzielnie.
Na podstawie ty ch raportów "nabywcy" wiadomości oceniają agentów i przyznają im stopnie od A do E.
Na ogól żaden agent nie zdobywa grupy A, choc może sie to udać funkcjonariuszom. B (to źródło bardzo wiarygodne. C (jest jako tako. Informacje D trzeba przyjmować, ale z ostrożnością, a jeśli ktoś zostanie określony jako E, należy przestać z nim pracować. Każdy katsa zna "stopnie" swoich agentów i stara sie je poprawiać. Stopień pozostaje przy agencie przez cały rok i według niego określa sie jego place. Jeśli na przykład któryś z nich byl przez rok C, a następnie awansował na B, dostanie premie.
Sporządzając te raporty' katsa umieszcza na górze dwa małe kwadraciki. W lewym podaje sie stopień agenta, zas obok znajduje sie cyfra: jedynka oznacza, ze agent sam słyszał lub tez widział to, o czy m donosi. Dwójka, ze sam tego nie widział, ale dowiedział sie od kogoś godnego zaufania. Trójka zawiera wiadomości z trzeciej reki (pogłoski. A wiec jeśli na przykład na górze sprawozdania widnieje BI, znaczy to, ze zawiera ono informacje od dobrego agenta, który osobiście widział lub słyszał opisywane wydarzenia. Szef wywiadu wojskowego jest osoba najwyższa ranga w tej działalności w armii. Jednakże każdy rodzaj izraelskich sil zbrojnych ma własne jednostki wywiadowcze. Istnieją wiec wywiady: piechoty, czołgów, lotnictwa i mary narki (pierwsze dwa zostały obecnie połączone jako wywiad sil lądowych). Szefem armii nazywanej formalnie Silami Obronnymi Izraela jest generał dywizji, który ma na epoletach (miecz skrzyżowany z galazka oliwna oraz dwa listki figowe(.
W odróżnieniu od Stanów Zjednoczony ch z ich oddzielnymi silami zbrojnymi siły obronne Izraela tworzą w zasadzie jednolita armie z różnymi pionami, takimi jak marynarka czy lotnictwo. Szefowie tych pionów w randze generałów bry gady maja (miecz i galazke oliwna i tylko jeden listek(. O jeden stopień niżej sa bry gadierzy, szefowie różnych gałęzi wywiadu wojskowego. Dalej - pułkownicy. Byłem w tej randze, gdy wstąpiłem do Mosadu i awansowałem o jeden stopień.
Podkreśleniem znaczenia wywiadu dla Izraelczyków jest to, ze szef wywiadu wojskowego ma rangę generała brygady, taka sama jak szefowie marynarki, sil powietrznych, sil lądowych, wojsk czołgowych i wojskowego systemu sprawiedliwości.
Szef AMAN, czyli wywiadu wojskowego, ma te sama rangę co szefowie innych sluzb, ale w praktyce stoi wyżej od wszy stkich oficerów wywiadu wojskowego, gdyż w strukturze władz odpowiada służbowo bezpośrednio przed premierem.
Różnica miedzy' AMAN i korpusem wywiadowców polega na tym, ze AMAN jest odbiorca wiadomości wywiadowczych, zas korpus ma za zadanie zbieranie w polu informacji taktycznych.
W końcu 1975 r. wywiad marynarki zgłosił na dorocznym zebraniu wywiadów' zapotrzebowanie na rakiete Exocet. Rakiety te produkowane przez francuska Aerospatiale, zwane sa brzytwodziobami morskimi. Wystrzeliwuje sie je z okrętów. Pocisk wznosi sie, by znalezc swój cel z pomocą urządzenia naprowadzającego, następnie opuszcza sie i dazy do celu nad woda, przez co zarówno trudno go wykryć radarem, jak i bronie sie przed nim. Izrael nie posiadał takiej rakiety, a której panicznie sie obawiał. Jedynym sposobem znalezienia środków' zaradczych sa praktyczne próby z takim pociskiem.
Izrael poważnie byl zaniepokojony', ze niektóre kraje arabskie, w szczególności Egipt czy Irak, mogłyby kupie rakiete Exocet, następnie po przeprowadzeniu badan skopiować i podjąć sie jej produkcji. Dlatego marynarka chciała byc przygotowana na wypadek, gdyby je naprawdę kupiły.
Dla przeprowadzenia prób niepotrzebna im była cala rakieta, lecz tylko głowica, w której mieszczą sie wszystkie systemy elektroniczne.
Sprzedawca takiej rakiety nie daje kupującemu pełnej informacji o niej. Nie wypróbowuje jej tez pod katem widzenia obrony, lecz wyłącznie dla ataku.
Ale nawet gdyby można było zdobyć od takiej firmy jak Aerospatiale odpowiednie specyfikacje, to zawierałyby one tylko maksymalne parametry rakiety. Koniec końców chcą oni przecież ja sprzedać.
Izrael chciał wiec mieć "własne" rakiety dla przeprow adzenia prób, ale nie mógł ich oficjalnie kupie od Francji, ze względu na specjalne układy z rządem francuskim by nie narażać go na podejrzenia w oczach opinii światowej. Tym bardziej bedac przekonanym, ze i tak ta rakiete Izrael kupi gdzie indziej.
Zadanie zdobycia głowicy Exoceta przekazano szefowi Mosadu, a ten z kolei rozkazał tevelowi zajac sie zadaniem marynarki.
10