3784490343

114

B. Baron, Z. Garczarczyk

Jak widać, do jego wyznaczenia niezbędna jest znajomość współczynników 1 - !.•••.6, będęcych kombinacjami liniowymi indukcyjności wzajemnych obwodu, rezystancji fazowych toru oraz napięć fazowych ^upi« ^up2^{9 u}p3 mierzonych między zaciskami transformatora piecowego a przewodem pomiarowym. Rezystancje fazowe toru wielkoprędowego można wyznaczyć przez pomiar wartoóci skutecznych prędów fazowych, spadków napięć oraz strat mocy w poszczególnych fazach toru w czasie trójfazowego zwarcia eksploatacyjnego (przy którym elektrody pieca sę zanurzone w roztopionej stali) [Y], Rozwaźajęc łuk elektryczny przyjmujemy, że napięcie łuku elektrycznego i natężenie prędu łuku muszę jednocześnie oslęgać wartość zero. Ładunki w plazmie łuku elektrycznego poruszaję się w kierunku, który odpowiada kierunkowi pola elektrycznego w łuku. A więc z przyczyn fizycznych napięcia na łuku 1 natężenie prędu w łuku muszę mieć zawsze ten sam znak. Wysuwane czasem zastrzeżenie, że przecież tor prędu łuku sam przyczynia się do powstania pola magnetycznego 1 dlatego łuk elektryczny sam posiada lndukcyjność, prowadzi do błędnego wniosku, gdyż lndukcyjności sę zasadniczo zdefiniowane tylko dla zamkniętych obwodów, co nie wyklucza, że Jest możliwe obliczenie ich odcinkami i po zsumowaniu wszystkich odcinków składników otrzymuje się lndukcyjność całkowitę. A więc łuk elektryczny oddziałuje na lndukcyjność wszystkich leżęcych nad nim pętli. Jednak równość znaku napięcia 1 natężenia prędu nie jest przez to naruszona.

^dik

Pochodne prędów —jjr, ^k ■ 1.2,3 występujęce w równaniu (5) można obaerwo wać przez pomiar napięć z cewek Rogowskiego, gdyż

gdzie i

l_r - stała cewki Rogowskiego*

Współczynniki (4) można wyznaczyć przy trzech kombinacjach dwufazowego zasilania pieca. Istotnie niech i₃(t) * O (przerwa w fazie trzeciej) wówczas na mocy równań (3) 1 (6) zachodzi

Przy zasilaniu faz 1 1 2 mamy l^(t) - - i₂(t).

Ponieważ przy przejściu prędu ia(t) przez zero w chwili t , również napięcia na łukach pod pierwezę 1 drugę elektrodę sę równe zeru, czyli

il(t_x) « o, ^ui(*_x) -O.    - O    (8)

to z równania (7) otrzymuje się