Na szczęście nie wszystkie definicje pojęcia „public relations” są tak rozbudowane, jak przytoczona powyżej. Do zwięzłych prób zdefiniowania public relations należy definicja Institute of Public Relations:
„PR to planowy i nieustanny wysiłek, aby stworzyć i utrzymać dobrą reputację przedsiębiorstwa oraz wzajemne zrozumienie między instytucją, a odbiorcą jej działań”;
jak również definicja sformułowana przez Niemieckie Stowarzyszenie PR:
„PR to zarządzanie procesami komunikacji między organizacją i osobami, a ich grupami odniesienia przez świadome, celowe i systematyczne kształtowanie tych procesów”.
Jednak jedną z trafniejszych oraz najprostszych, a jednocześnie najbardziej przydatnych przy rozważaniach nad public relations w administracji publicznej, jest definicja autorstwa Jamesa Gruniga i Todda Hunta:
„Public relations to zarządzanie komunikowaniem (się) pomiędzy organizacją, a jej publicznością”.
Gdzie „komunikowanie” należy rozumieć jako proces porozumiewanie się jednostek, grup lub instytucji. Jego celem jest wymiana myśli, wiedzy, informacji i idei. Odbywa się na różnych poziomach i przy użyciu zróżnicowanych środków i wywołuje określone skutki.1 2
Podstawowym, a najczęściej jedynym sposobem realizacji polityki public relations w administracji publicznej jest funkcja rzecznika prasowego, co ogranicza działania PR- u do tzw. media relations, czyli utworzenia i utrzymania dobrych kontaktów z mediami. Są to stałe i systematyczne działania zmierzające do zbudowania właściwej współpracy z mediami i dziennikarzami, które mają prowadzić do stworzenia i utrzymania pozytywnego obrazu podmiotu (urzędu) w oczach jego publiczności (obywateli). Aby wykorzystać wszystkie możliwości płynące ze współpracy ze środkami masowego przekazu należy działania tego typu prowadzić w sposób ciągły i zaplanowany.3 Bardzo ważny jest rodzaj kontaktów z dziennikarzami, który decyduje o tym czy komunikaty podawane do mediów przez rzecznika prasowego zostaną przekazane we właściwej tzn. nie zniekształconej postaci.3 Dlatego też koncepcja
7
B. Dobck- Ostrowska. Podstawy komunikowania społecznego, Wrocław 2004
E. M. Cenker. Public Relations, Poznań 2000. s. 110-111
Dziennikarstwo i świat mediów, pod red. Z. Bauera i E. Chudzińskiego, Kraków 2004, s. 369- 370