4461061990

16

był Wawrzyniec Surowiecki (1769-1827)¹. Towarzyszyli mu w tym kręgu badań inni historycy, filolodzy, prawnicy, zainteresowani, poza głównym przedmiotem swej specjalizacji, Słowianami i ich przeszłością. Trzeba tu wymienić: Walentego Skorochoda Majewskiego, Jerzego Samuela Bandtkiego, Józefa Sierakowskiego, Ignacego Benedykta Rakowieckiego, Krzysztofa Wiesiełowskiego, a przede wszystkim Kazimierza Brodzińskiego². Wawrzyniec Surowiecki, wykładowca nauk ekonomicznych i statystyki w Szkole Nauk Administracyjnych, podobnie jak wspomniany już Samuel Bogumił Linde, należeli do członków Rady Ogólnej Uniwersytetu, zwanego najpierw Szkołą Główną, od roku 1817 przemianowanej na Uniwersytet Królewski³.

Studia humanistyczne w początkach istnienia Uniwersytetu odbiegały daleko od ich form późniejszych, nie były systematycznym wykładem wiedzy o Słowianach, natomiast sama obecność wśród profesorów takich, którzy szczególnie zainteresowani byli Słowiańszczyzną, musiała wpływać także na słuchaczy. W celu umacniania świadomości narodowej profesorowie starali się ukazywać dzieje i kulturę narodu na tle innych nacji „z Polską najbliższy związek mających”⁴, co oczywiście przywoływać musiało także w sposób naturalny konteksty słowiańskie kultury polskiej i jej korzeni. Bliski był związek między Uniwersytetem a wspominanym już Warszawskim Towarzystwem Przyjaciół Nauk, którego znaczną część członków stanowili profesorowie uniwersyteccy - forum Towarzystwa wykorzystywali oni do wygłaszania referatów na tematy slawistyczne.

Zainteresowanie tematyką słowiańską nie ograniczało się do przedmiotów wykładanych na Wydziale Filozoficznym. W czasie istnienia Uniwersytetu Królewskiego wykładający na Wydziale Prawa Wacław A. Maciejowski zajmował się prawodawstwem słowiańskim⁵. „Entuzjastą slawistyki” nazywają Dzieje Uniwersytetu Warszawskiego także matematyka Adriana Krzyżanowskiego, autora pracy o zabytkach mowy słowiańskiej

1

   Zainteresowania postaciami dawnych slawistów warszawskich u studentów Instytutu Filologii Słowiańskiej poświadcza bardzo solidna, niepublikowana praca magisterska z roku 1971, napisana pod kierunkiem J. Magnuszewskiego przez Agnieszkę Chmiel, Słowiańszczyzna przedchrześcijańska w pracach Wawrzyńca Surowieckiego i Pawła Józefa Safarzyka (Biblioteka ISZiP, poz. 412).

2

   Odpowiednim źródłem do studiów na ten temat może być Z. Witkowskiej wstęp i objaśnienia wydawcy do edycji K. Brodziński, Wybór pism, BN I 191, Ossolineum 1966.

3

   Dzieje..., op. cit., s. 66 i 67.

4

   Tamże, s. 144.

5

   Tamże, s. 97.