1. Język jako system - fonetyka, morfologia (składa się z fleksji i słowotwórstwa), składnia (syntaktyka).
2. Język jako działanie - pragmatyka językowa Skuteczność mówienia/ języka w różnych sytuacjach. Kompetencja językowa (dotyczy języka na poziomie podstawowym) - znajomość systemu językowego, umiejętność składania całości z części. Kompetencja komunikacyjna - umiejętność zastosowania języka w określonej sytuacji, w sposób skuteczny komunikacyjnie.
3. Znak językowy - forma+znaczenie
4. Ferdinand de Saussure - I strukturalista. Określił język jako system (strukturę), a nie zbiór znaków językowych. Połączone są one relacjami. Semiotyka (nauka o znakach). Podzielił język na langue (sama gramatyka) i parole (użycie języka).
5. Ch, Morris (1938 r.) - istnieją relacje między znakami.
• Pragmatyka językowa (bada język w działaniu, sposoby użycia, odpowiednie odmiany stylistyczne, etc. Bada też intencje)
• Semantyka - nauka o znaczeniu
• Pragmatyczny - praktyczny
0 intencja nadana powinna się równać intencji odebranej 0 skuteczność - konieczna jest współpraca komunikacyjna
6. H.P. Grice - uznał, że rozmowa to forma wolnej współpracy. Sformułował zasady posługiwania się językiem. Należy wnosić swój wkład do konwersacji taki, jakiego oczekuje partner, jaki powinien być, itd. Sprawność komunikacyjna (systemowa, społeczna, sytuacyjna)
7. Funkcje języka i wypowiedzi R. Jakobsona (twórca czeskiej szkoły struktur alistycznej):
8. Funkcje języka są według niego przyporządkowane elementom sytuacji komunikacyjnej, a przede wszystkim są przyporządkowane różnym orientacjom na różne elementy tej sytuacji. Możliwa jest przy tym orientacja na: