VI. Komunikowanie perswazyjne i propaganda
1. Model aktu perswazyjnego H. Lasswella
Model aktu perswazyjnego Lasswella - najbardziej znany model komunikacyjny, który na stałe zapisał się w teorii komunikowania jako pewien wzorzec. Model Harolda Lasswella stanowił podstawę analizy dla wielu uczonych, doczekał się licznych interpretacji i rozszerzeń, będąc także punktem wyjścia do budowy innych modeli. Jest to klasyczny linearny model opisowy.
Koncepcja ta zakłada bierność odbiorcy, który reaguje w sposób zunifikowany, jest odizolowany od innych wpływów, dzięki czemu stanowi łatwy cel propagandowych zabiegów nadawcy. Proces komunikowania ma dla niego charakter perswazyjny: wywołanie określonego skutku.
Lasswell przy konstrukcji swego modelu oparł się na tzw. arystotelesowskiej triadzie komunikowania:
• nadawcy (mówcy),
• przekazie (treści przemówienia),
• odbiorcy (słuchacza),
czyli na trzech podstawowych elementach, bez których proces komunikowania byłby niemożliwy. Badacz ujął proces porozumiewania się ludzi w formie pięciu fundamentalnych pytań:
• kto mówi?
• co mówi?
• za pośrednictwem jakiego kanału mówi
• z jakim skutkiem mówi?
kto mówi? co mówi? komu mówi? z jakim efektem?
Funkcje komunikowania masowego według H. Lasswella:
• obserwowanie otoczenia społecznego, w którym wyrażany jest system wartości,
• podtrzymywanie relacji członków społeczeństwa i wytwarzanie reakcji na otoczenie,
• przekazywanie dziedzictwa społecznego.
Propaganda według H. Lasswella:
• jest bardziej racjonalnym i skuteczniejszym środkiem oddziaływania, niż przemoc, korupcja i inne techniki stosowane przez władzę,
• propaganda nie jest ani moralna ani niemoralna, gdyż można ją stosować do realizacji
• zarówno dobrych, jak i złych celów,
• media masowe działają jak zastrzyk podskórny, który działa na zatomizowane jednostki.