Jego koncepcja z najsilniejszym oddźwiękiem uprawiana jest w okresie międzywojennym. Pragnie stworzyć nowy typ szkoły średniej, nastawionej na kulturę niemiecką. Przedstawiciel, nowego wychowania, pedagogiki reformy.
Plan jenajski jest w swoich założeniach innowacyjny i eksperymentalny.
Kształtowanie charakteru moralnego oraz przyjmowanie za środek wychowującego nauczania Petersen utożsamia z nadmiernym idealizmem, indywidualizmem, jest zdecydowanym przeciwnikiem, gdyż uważa że nie można całego systemu edukacji wyprowadzić z celu wychowania, cel nie jest bowiem rzeczywistością, tylko ideą czegoś, co ma kiedyś zaistnieć.
Jako realista, uważa że należy wychodzić od rzeczywistości, jaką dla dziecka stanowi najpierw rodzina, a następnie szkoła, czyli określone grupy społeczne. Oddziałują one na dziecko świadomie-lub nieświadomie - jak na członka wspólnoty. Prawdziwym nauczycielem nie jest wychowawca, lecz grupa społeczna, jak rodzina lub wzorowana na niej wspólnota szkolna.
Jest to pedagogika społeczna, której przedstawiciele przekreślili pedagogikę indywidualistyczną.
Wychowanie ma być realizowane jako funkcja obejmująca całą rzeczywistości, a nie będące sumą środków wychowawczych wymyślonych i stosowanych w praktyce.
Ideą jest stworzenie takiej wspólnoty, w której nauczanie zajmuje drugie miejsce obok wychowania. Po pierwsze rodzina, nie ma wychowania bez wspólnoty. W Planie Jenajskim wychowanie znajduje się na pierwszym miejscu, a nauczanie na nim się dopiero buduje.
Przez naród do ludzkości....
Szkoła
• Ma uwalniać dzieci od autorytarnej postawy nauczycieli, a także nie być podporządkowana państwu, Kościołowi czy gospodarce
• być powszechna , przeznaczona dla wszystkich dzieci wszystkich warstw społecznych, stosownie do ich predyspozycji.
• być narodowa - ludowa, jako najważniejszy obok rodziny element kultury i wspólnoty narodowej.
• być koedukacyjna
• Ma przybierać cechy wspólnoty, nie stowarzyszenia.
• Nie ma w niej klas
Organizacja szkoły