IMGD41 (2)

130 Edukacja alternatywna

9.1. Celestyn Freinet i jego koncepcja pedagogiczna

Celestyn Freinet (1896-1969) był jednym z przedstawicieli kierunku New Age; również zwolennik Ecole nouvelle. W roku 1935 wraz z żoną Elizą, również nauczycielką, zakłada własną szkołę w Vence. Stworzył także w 1944 ruch Ecole modeme francaise (Nowoczesna Szkoła Francuska), przyciągający wielu młodych nauczycieli z Francji i z zagranicy (obecnie ponad 10000 nauczycieli stosuje techniki Freineta¹³⁷). Napisał m.in. U ecole modeme francaise (1944), Les Dits de Mathieu (1959; Opowieści Mateusza), Techniques Freinet de 1'ecole (1964).

Tworząc swoją koncepcję korzystał z dorobku wielu pedagogów, takich jak: O. Decroly, J. Dewey, R. Dottrens, M. Montessori. Był przy tym przede wszystkim nauczyrielem-prak-tykiem, którym został do końca żyda. Jego pedagogiczna kon-cepcja kształtowała się przede wszystkim w praktyce, w zbiorowym wysiłku wielu nauczydeli, którzy w różnych warunkach w codziennej pracy z dzieckiem szukali i nadal szukają konkretnych rozwiązań dydaktycznych i wychowawczych, popartych wieloma oryginalnymi środkami dydaktycznymi. To wszystko złożyło się na to, że wprowadzone rozwiązania są nie mrzonkami, ale konkretnymi, realnymi innowacjami metodycznymi. Koncepcja szkoły freinetowskiej wykorzystała to, co było najwar-tośdowsze w różnych kierunkach Nowego Wychowania.

Rozwój dziecka, jego naturalny sposób bycia, poznanie dziecka na tle jego warunków, to sedno koncepcji. „Pozwól dziecku się wypowiedzieć — pozwól mu się wyrazić", stąd swobodna twórczość dziecka, to dominujące zagadnienie w tej koncepcji.

Dzied w klasie freinetowskiej oddają się różnym formom twórczośd artystycznej, naukowej, technicznej nie tylko dlatego, by się wypowiedzieć, ale ich ekspresja ma zawsze charakter poznawczy i służy kontaktom społecznym. C. Freinet uczynił z ekspresji punkt wyjśdowy przed obserwację i kojarzenie twierdząc, że ekspresja dziecka może się stać w sprzyjających warunkach czynnikiem pobudzającym, intensyfikującym proce-

¹³⁷ Źródło: Słmonik psychologii autorstwa N. Siłlamy, Katowice 1995, s. 78.