3147162932

ny standard brzmienia i o niebo lepsze umiejętności muzyczne, niż w przeszłości. Mamy kawałki z pierwszej demówki "The Dark Throne", nagranej w 1992 roku! To demo nie pojawiło się nawet na YouTube, więc przypuszczam, że większość naszych fanów nawet nie zna tych kawałków'! Mamy też utwory z naszej drugiej taśmy demo, "The Calling", nagranej w 1994 roku. Zawsze uważałem, że te numery były dobre, ale brzmienie i sposób grania były tragiczne. Nawet sobie nie wyobrażasz, jak jestem szczęśliwy prezentując naszym fanom takie numer)' jak "Into the Battle we Ridc" z dobrym brzmieniem! Jestem pewny, że im się podobają! Ponowne nagranie daje im drugą młodość. Dzięki temu, że posłuchałem ich na nowo, przekonałem się, że one już wtedy były dobrymi kawałkami, ale potrzebowały nowej produkcji, która wydobędzie ich potencjał. Poza tym nagraliśmy na nowo dla fanów kilka ich ulubionych kawałków z dwóch pier-

wszych płyt - "March into the Arena" i "Unholy Paradise". Dla mnie, mimo tego, że między powstaniem demówek a tymi płytami, minęło trochę czasu, należą one do tego samego okresu. Kolejna płyta, "Madę in Heli" to pierwszy wielki krok w naszej historii. Wszystko co powstało wcześniej, należy do innego rozdziału, a my chcieliśmy pokazać go jako całość w nowej odsłonie. Myślę, że dla fanów to fajna sprawa. Zupełnie jakby dostali na jednym krążku dwie płyty, ale bez wypełniaczy. Na tym bonusowym CD też jest prawie stary skład Lonewołf, bo nasz basista z trzech pierwszych krążków', Dryss. zagrał partie basu i wszystkie gitar)' prowadzące. Chcieliśmy zaangażować go w proces. Fajnie było znów po 10 latach mieć go na płycie.

Kiedy zaczynaliście z Lonewołf/ klasyczny/ surowy heavy metal był popularny tylko wśród nielicznych heavy metalowych maniaków. Dziś powstaje masa zespołów-/ która próbuje przenieść tradycyjny heavymet-alowy klimat do 2020 roku/ a takie granie ma fanów. Myślisz/ że powrót oryginalnego gitarzysty i zarazem jego "surowego" stylu/ pomogą Lonewolfowi zyskać nowych słuchaczy?

Bardzo trudno jest odpowiedzieć na to pytanie. Rzecz jasna, ta "surowsza" strona może zadowolić nowych słuchaczy, ale styl zespołu przecież pozostał ten sam. Myślę, że jeśli uda nam się pozyskać "nowych" słuchacz)', to będzie tylko efekt dobrej promocji. Inna rzecz, która pomaga zdobyć "nowych" słuchaczy, to granie koncertów' i festiwali, a to niestety jest dziś trudne. Jednak to z kolei prowadzi mnie do kolejnego punktu, który może nam pomóc - skoro fan metalu nie może iść na koncerty, być może zostaje mu nieco więcej wolnych pieniędzy pod koniec miesiąca. To może być szansa dla zespołów', które właśnie teraz wydają nowe płyty. Fani mogą wydać większe kwoty na oryginalne płyty, a poczta pantoflowa może zadziałać na korzyść, jeśli fanom ten album się spodoba. Żeby jednak jasno odpowiedzieć na pytanie - może fakt, że dawny członek, Da-mien (który' grał na bardzo ważnych płytach, takich jak "Madę in Heli" oraz 'The Dark Crusade"), powrócił, ze swoim stylem i fakt, że płytę bonusową także zagrali dawni członkowie, może ludzi zaciekawić, a nam dać szansę. Koniec końców, nigdy nie powiem, że zrobiliśmy najlepszy album, bo trudno mi to ocenić. Mocno jednak w tę płytę wierzę i wydaje mi się, że jest jedną z lepszych, dlatego jestem pewien, że fanom się spodoba i być może pozyskamy też nowych. Czas pokaże (śmiech).

Widziałam na Waszym fanpage'u na Face-booku/ że nagrywanie "Division Hades" odbywało się na początku roku. Album zatem na wydanie musiał trochę poczekać. Zgaduję, że to przed lockdown?

Właściwie na początku roku zrobiliśmy pre-produkcję. To znaczy, nagraliśmy dema, a proces komponowania wciąż trwał. Wydaje

mi się, że nagraliśmy, czy choćby opracowaliśmy 12, czy 13 kawałków'. Zachowaliśmy kilka pomysłów na zaś, ponieważ widzieliśmy, że "nie działają" tak, jakbyśmy tego chcieli. Daliśmy im poleżeć kilka miesięcy' i z pewnością skorzystamy z nich na kolejnej płycie. Cała reszta wylądowała na "Division Hades". Końcowy proces nagrwania rzeczywiście był opóźniony przez covid, ale nie aż tak bardzo. Może z dwa tygodnie. Staraliśmy się płytę dostarczyć na czas naszej wytwórni, Massacre Records. Był to mały stres, ponieważ z powodu covidu nie byliśmy pewni, czy dopniemy wszystko przed deadlinem, ale w końcu poszło dobrze. Ostatecznie, opóźnienie miało tylko kilka linii wokalnych, ale staraliśmy się wysłać je do studia, kiedy zaczęło się miksowanie, co nie było specjalnym wyzwaniem i wszystko poszło dobrze. Charles Greywolf znów dokonał świetnej prac)' w^r zakresie miksów i masternigu. Jako że był świadomy sytuacji coyidowej, robił w^rszystko, co w jego mocy i ogarniał te małe opóźnienia.

Na nowej płycie znalazł się utwór-hołd dla Marka Sheltona z bardzo pomysłowym tytułem. Ciekawe jest to, że kawałek jest w 100% stylu Lonewołf. Na przykład Night Demon nagrał "Madę in Heli"/ które brzmi jak Iron Maiden/ a Cage ma kawałek "King Diamond" brzmiący jak Mercyful Fate. Nic kusiło Was/ żeby napisać utwór w stylu Manii la Road?

0    tak, prawda. Właściwie z jednej strony mieliśmy muzykę, z drugiej słowa. Finalnie jedno i drugie dobrze się zgrało. Mówiąc szczerze, to rozmawialiśmy na temat, który' poruszyłaś w pytaniu. Zastanawialiśmy się, czy powinniśmy nadać muzyce lekkie muśnięcie Manilla Road albo. czy dodać do kawałka mały riff w stylu Manilla Road. Jednak w końcu zdecydowaliśmy się na to, co jest, zwyczajnie dlatego, że kawałek zadziałał

1    naprawdę nie potrzebował żadnych dodatkowych pomysłów. Baliśmy się, że go "przepracujemy" i straci swoją "jedność". Ostatecznie jestem bardzo zadowolony, że utrzymaliśmy go w typowym stylu Lonewołf. W końcu to nasz hołd dla tego magicznego zespołu, a my jesteśmy bardziej znani raczej z niemieckiej, a nie epickiej estetyki. Jest to coś, co dodatkowo czyni ten hołd prawdziwym, czymś, co dyktują nasze serca. Swoją drogą, to zabawne, bo Manilla Road jest w trójce moich ulubionych zespołów wraz z Runnig Wild i starym Stormwitch. Riffuję jednak zawsze bardziej w niemieckim stylu i choć Manilla Road jest jedną z moich największych inspiracji, nie słychać tego zbytnio w moich riffach. Wiem, że kryje się to w kilku kawałkach, ale słuchaczowi trudno będzie się tego doszukać. To poniekąd nieco zabawne, ale taka prawda. Tak samo jest zresztą z Bathory. kolejną moją ogromną inspiracją wszech czasów' - nie da się tego wychwycić. W rzeczywistości przetrawiam te inspiracje w^r mój własny true metalowy sposób i to także składa się na nasz styl.

Katarzyna "Strati" Mikosz

64

HMP

LONEWOLF