322576709

Anna

Świrszczyńska

Ostatni^{1 2} lata miłośników literatury ni# rozpieszczają. 0<lchodtą artyści, którym sztuka ool-ska XX wieku zawdzięcza sw# podstawowe kanony. 30 wrzcinla 1084 roku zmarła Jedna z ‘ największych poetek polskich. Anna Swir-•xc ryńska.

W czasach zdecydowanie nie sprzyjających recepcji poezji, SwlrszczyAska potrafiła zjednać tobie zadeklarowanych wielbicieli I entuzjastów. Nie zamykała ²1ę w wloty z kolei słoniowej, nie wymagała od swych czytelników szczególnej wiedzy fi!oio²iczn#J czy historiozoficznej, nie utrudniała poprzez stasowani# skomplikowanych figur stylistycznych odbioru swych utworów.

Jak chyba nikt Jut dzisiaj, wierzyła w silę

sprawcza I moc poczJL Pamiętam, %k na którymi s Łódzkich Festiwali Poezji przedstawiła swoja wizje upowszechniania współczesnej sztuki. Marzyło tle Pani Annie, itby co celniejsze strofy dzisiejszych poetów udostępniać ogółowi poprzez drukowani² ich na papoterlach. kartkach pocztowych, eleganckich bibułkach do pakowania Tm pomysł. Jak pokazuj² dziej# kultury, nie był specjalnie odkrywczy. Jut przecie i futuryści usiłowali zapoznawać masy z# swymi odkryciami poprzez przyklejanie wierszy np. do ciężarówek. Ani futurystom się nie powiodło, ani SwirszczyAskioJ. Okazało się. ii. Jeśli chodzi o politykę kulturalną, trudno być prorokiem we własnym kraju. Zaproponwan² przez Poetkę szerokie rozreklamowanie twórczości współczesno) nie było mciii we z powodu braku pnpleru. mocy przerobowych (były to «syte^H lata siedemdziesiąte) l naturalnie, z powodu braku dobrych chęci u ludzi za kulturę odpowiedzialnych.

Wypowiedź SwimczyóskłeJ stosowne czynniki potrakowały Jako dziwaczenle starszej pani. choć Jui wówczas było wiadomo, te mająca „fumy² Pani Anna zrobiła dla poezji polskiej równie wicie, co JcJ znakomite poprzedniczki: Zawistowska. Ostrowska Wolska, Iłłakowiczów-na. Pawlikowska. ObertyAaka.

Czytelników I krytyków twórczość Swtr-«aczyn«ktej fascynowała Jui od 1936 r„ kiedy to zadebiutowała tomem „Wier«² i prozo". Po wojnie największą popularność przyniósł jej zbiór kJ#stem bobo- (Kraków 1972). Książka ta stanowiła propozycję rozbijającą dotychczasowy model ..poezji kobiecej-. SwirszczyAska wykreowała nowy model bohaterki lirycznej — świadomej swego zdeterminowania przez biologię 1 na dodatek. Jako. że czasy wcale nie m po temu, zupełnie nie będącej grandę damę.

Propozycja Poetki, ów stworzony przez nią model „szarej kobiety² spodobał się odbiorcom tak bardzo, li jej książka, co tomikom poetyckim zdarza się nader rzadko, doczekała się kilku wznowień.

Z Panią Anną nie łączyła mnie osobista przyjaźń, taka choćby jak z przedwcześni² zmarłym wybitnym poetą. Bogdanem Ottromęckłm. towarzyszem wielorocznych bukowińskich wakacji, podczas których górkami I dolinami wędrowało a:ę szlakami Wielkich Zmarłych ! grywało w brydża z całkiem taką samą a objga indolencją.

Nie łączyła mnie ² Panią Anną ani przyjaźń, ani zażyłość, lubiłyśmy aj² Jednak bardzo. Poetka po wielokroć dawała mj dowody swej iyczli-wołcl Oto Jeden z przykładów. Ja — nieomal deblutantka l Ona. autorka sławnej „Baby² mamy wspólne spotkanie autorski² Sala nabita, głowa przy głowie. A Ja mam naturalni# całkowitą (i słuszną) pewność, i# zgromadzono się tutaj wcale nie po to. aby wysłuchiwać mnie. Pani Anna przygotowywała właśnie do druku głośny tom Budowałam barykadę", obok więc .„starych" czytała I teksty nowe. Słuchacze byli oczarowani. Poetka, zdając sobio sprawę, li siedząc tak cichutko w kąciku przeżywam srogi# katu.'ze. zręcznie i taktownie zwróciła uwagę swych wielbicieli 1 na mnie. Zrobiła to tak dyskretnie, te dopiero po latach zrozumiałam. li powodzenie. Jakie i mnie przypadło w udziale, zawdzięczałam Wielkiej Poetce, będącej Jednocześnie dobrą I wre Ulwą kobietą.

Wraz ze śmiercią Swi tarczyńskiej bolesną stratę ponieśli nie tylko dorośli czytelnicy. Była bowiem taki# interesującą autorką wierszy, bajek. piosenek dla d/ied. Moja córka i moi bratankowie x satysfakcją i dużą radością śpiewają o tajemniczych I śmiesznych różowych słoniach, co to mają kokardki na ogonach. Fascynując dojrzałych odbiorców, potrafiła oczarować I dziecL To się udaje tylko największym.

DOROTA CHRÓŚCIELEWSKA

A jeśli do kina, to na co?

„WIĘZIEŃ BRUBAKER"

okazanych na wieloletni# bywanie w zakładzie karnym, którzy poddani nieustannej „obróbce" pomału zaczynają upodabniać ale do aaizoiutych zwierząt. Dopiero pojawienie się Brubakeca wyzwala w notorycznych przestępcach ludzkie odruchy.

Z dwóch filmów, aktualnie goszczących na ekranach, o tematyce więziennej, czyli -U-deczfci x Al ca tras" i „Bruba-ktrra" zdecydowanie poleciłbym ten drugi.

„BŁĘKITNY GROM’²

orod. amerykańska.

Rei.; John Badham

W rolach głównych:    Roy

Schelder. Waren Oates. Malcolm McDowelL

Temat inwlgiłacli na wielki dkal# ni# Jest niczym nowym w kinie amerykańskim, a on właśnie stanowi treść fflrru Badhama. Nie tak dawno nasza TV zaprezentowała nam ♦.Rozmowę" F.F. Coppolt. która takie traktowała o metodach Inwigilacji.

Nowum „Błękitnego Gromu" ooloca na, tym² że tws -utrę t mamy do czynienia z suoer-rowoczeanym helikopterem. na którego ookładzle znajduj# s^cę cały arzcnal środków służących do szpiegowania. Helikopter o nazwie Błękitny Grom ma stać sic narzędziem w reku kliki polfcy Jop-workowej. ch-acdl roztoczyć swoista ..opiekę" nad współobywatelami. ,\V tym celu wyprodukowano właśnie tak nowoczesny helikopter.

„Błękitny Grom" przypomina swoja konstrukcją nieomal klasyczny western z podziałem na czarny ! biały charakter. Zgcd-nie z prawidłami westernu mamy w „Gromie" do czynienia z asmotnym bohaterem, wałczącym w obron!# prawa 1 ładu, z ta tylko różnica, że z rączego rumaka orseaiadl ii# on na superszybki j nowoczesny helikopter. Postać policjanta Franka Murowego odtwarza Jak zwykł# silny i niezmiernie męski Roy Schelder.

Do niezmiernie atrakcyjnych wizualnie scen w filmie należy pojedynek pomiędzy dowodzącym Gromem Frankiem a płk. Cochranem. Jak zwykle w tego typu sytuacjach dobro zatriumfuje.

Sprawni# zawiązana Intryga, dynamiczna fabuła t bardzo dobre zdjęcia lotnia# zaocunia-Ją niewątpliwie temu sensacyjnemu filmowi wysoką frekwencję.

„KATASTROFA W GIBRALTARZE”

orod. polska Rei.: Bohdan Poręba W rolach głównych:    Jerzy

MoJgs. Arkadiusz Bazak. Emil Karewicz \ inni.

Kolejny Jut raz Bohdan Poręba slega w a wole) lwóretot-ci do przełomowych momentów oołridej hlstorlL Vprzednio czynił to chociażby w ..Habalu" rekonstruującym to< v olerwaeego partyzanta na teren!# Polski w czasie długiej womr światowej — majora Henryka Dobrzańskiego (pseudonim Kubali czy w ..Polonii RestltuU" przedstawiającej rodzenie się polski#} państwowości w 1²18 roku. oo ponad stuletnim okresie rozbiorów.

„Katastrofa w Gibraltarze" podobni# Jak „PoionJa" powzię

ła w oparciu o scenariusz profesora Włodzimierza T. Kowalskiego. Popraedr.i film tej pary. Jakim była właśni² „Polonia" okazał a1« być fiaskiem przed# wszystkim finansowym. Ni# należy raczej sądzić, aby także ..Katastrofa" przyciągnęła duż# ilości widzów do kin. Raczej •będzl# to film dla generacji widzów pamiętających okres wojny z autor#Jl lub dla znawców epoki, ewentualnie dla młodzieży szkolnej, dla której będzie stanowił Ilustrację strełznlo zresztą skomplikowaną do podręcznika historii.

„Katastrofa" reprezentuje typ filmu opartego nt rekonstrukcji wydarzeń historycznych, a wiec nie Jest fikcją hlśtocjrczną. tylko wiernym potraktowaniem e-poH w oparciu o materiał² historyczne. wygrzebane najprawdopodobniej głównie a archiwów zagranicznych.

Tematem „Katastrofy^- m loty generała Władysława Sikorskiego od momentu wybuchu II WOłnr światowej aż do trojzC-cznel katastrof² lotnicze) w dniu 4 lipca \M r.

Należy stwierdzić rzecz następującą. Film Porębr Jest doprowadzeniem właśni² do momentu nastawienia tragicneao wypadku, a ni# orzarffta-wieniem tego, co ewentualnie mogło sle dziać bezpośrednio po taro²) katastrofie. czyli szukania lej przyczyn. Po dzień dziv1²fe²Y o-kolicmoścl śmierci generała Si-korrk.ego 4² owiane mgłą tajemnicy. Film Poręby ni² wyklucza bezpośrednio możliwości zorganizowania sobku na życie generała, choć nie daje także jasnej odpowiedzi czv rzeczywiście takowy toUek miot miejsce. Autorzy zmierzali racz²) w kierunku sygnalizowania zbliżającego ale niebezpieczeństwa w postaci zakulisowych rozgrywek politycznych, których być może jeszcze przez w^;e?e lat nie będzie można ujawnić xe względu na brak dokumentacji. No. ale cól wiadomo, i² większość tzw. wtalkieł ool.ży-kl odbywa sic właśnie za kulisami i musi upłynąć dato wody tAołm fakty wyjdą na światło dzienne, o ile miały one rzeczywiści# miejsc# I zaistnieją okoliczności sprzyjając# ich wyjaśnieniu.

Po obejrzeniu ..Gibraltiru'^# nasuwa się jeden wniosek. J#²t to film wybitnie gabinetowy Przewalała w nim rozmowy J Jeszcze raz rornowy. Przewijają sle przez ekran dricaUtki praDeróźmTh postaci których n!e można rozpoznać. Trzeba być rzeczywiści# znawcą epoki. aby połapać się we wszystkich postaciach. Dla przeciętnego odbiorcy Jest to rzecz niemożliwa! W tej Dowodzi rozmów na najwyższych szczeblach: Sikorski — Stalin. Churchill — Sikorski. czy Roo²evą)t — Sikorski gubi się postać samego generała, który zachowuje «fę ciągle constans, mimo te rozmowy to miały różny ciężar gatunkowy takt# dla Sikorskiego. chociaż zawsze w nich przyświecał mu leden cel nadrzędny. Były nim sprawy (suwerennej. silnei ptezyzny. z którą so² Juiznłcy bę;t² musieli tlę po zakończeniu wojny liczyć.

Poręba aUł przed niezmiernie trudnym zadaniem. aby przez nieomal trzy co Iriny trwania fflma opartego na siedzeniu za stołami i prowadzeniu rozmów, oo prostu nic to-nudzić widza na śmierć. C²v mu sic ta rzecz udała? 1 tak.

1 n!e. Otóż niektóre rozmowy Jakby udek a <4 i n!# bardzo wiadomo, który moment, czy fragment danego dialogu będzie ważny dia dalsze! zfccJ!. AJ# v\ też rozmowy nacechowane olbrzymia dramaturgią wewnet-r-na. lak chociażby spotkania Sikorskiego z Andersem. A swoją drogą w filmie to właśnie

Anders, którego bardzo dóbr²# gra Arkadiusz Barak nacechowany został o wiel# wlcfc²xą silą oddziaływania .na odbiorcą niż chyba sam Sikorski, którego x kolei kreuje Jerzy Molga (rola generała Sikorskiego była pierwsza ważna jego rolą w cało) karierze aktorskiej), choć nie należy odmówić podobieństwa fizycznego aktora w stosunku do autentycznej postaci generała Sikorskiego. Czyżby Mad wypływa! wnloiek. że to właśni# Anders miał większe prcdyeoozycJt psych-cme do wzłeda na swojo barki lotów kratu?

„Katastrofa², !ak Już wtoonv. nlołem Jest rekonstrukcją historyczną minionych wydarzeń, co pociąga za sobą śdśi# okres Ilony aootfób ich prezentowania na ekran!#. Wiąże sie to x natłokiem faktów, wydarzeń, spotkań. historycznych niuansów. Brak w tym wszystkim trochę filmowego żyda. które sprawiłoby. źe chciałoby st# obdarzy² iwtoć Sikorskiego ZWyMfW ludzkim uczuciem, gdyż w filmie przypomina on zaorogra-mowany robot do przeorowi-drania poUtycmrch rozmów na nalwYim-eh azcztblach-Rrctrtność w potraktowaniu tematu w tym niv² patFcu 1akbv trochę zawodziła-

Niewątpliwie należy doceotć wysiłki Poręby podejmowane w kierunku nenetrowanla niezmierni# trudnych 1 akomol‘kowanych ob#zarów nastel historii i o Ile nl² «ą one cołkowityird „wpadkami" tak tak miało to roleUc# w przypadku ^Bolonii", to łuż 1«t nieźle m!mo całej gamy zastrzeżeń. Jakie w stosunku do ..Katastrofy" ślę no-JawIa.

WALDEMAR

BĘDZIŃSKI

Polacy

w Petersburgu

Niemal frd chwili, gdy Petersburg »tal j-c łtollcą Imperium carów (1712). widrimy Uun Polaków. Plcrr.łl to w ollejalnl pos-przedstawiciele upadające) Rzeczpospolitej 1 tch wKkMe lub mniejsze orszaki. Po pierwszym rozbiorze naplynu    -“W

poddani” w różnym zresztą charakterze, znajdą »1« tam Ukfe wleSniowio polityczni, którzy poznają me tyle miasto z Jego u-c!«hamt eo^PTwimlze Pictropawlowską 1 Inne miejsca odosobnienia. (Kościuszko. Niemcewicz. Kiliński I Inni).

Po trzecim rozbiorze można jui mówić o .polskiej kolonii”. Na-plywitją magnaci, by błyszczeć przy dworze lub uległością ratować zagrożone majątki; ludzie Intelektu 1 sztuki, by korzystnie sprzedawać swe umiejętności (np. malnrzc Aleksander Orłowski. Józef Oleszkiewicz). Później zj&wlą się ludzie Interesu. pomnoż>-del« majątków, rzemieślnicy, studenci 1 naukowcy. Chyba do najpóźniejszej grupy należą robotnicy, którzy wnoszą bezsporny wkład w rozwój przemysłu 1 rękodzieła. Wszystkie to grupy odnajdziemy w fascynująco napisanej, ostatniej monografii profesora Uniwersytetu Warszawskiego Ludwika Bnzyiowu pt. „Polacy w Petersburgu”.

W historią rozwoju miasta Autor wplata sylwetki Polaków I kreśli ślad. Jaki pozostawili po sobie. Nie jest to książka o kolonii polskiej w Petersburgu, ale raczej o różnorodnej działalności naszych rodaków nad Newą. Nie itronl Bssylow od kreślenia życia Intymnego, dziwactw, utracjuszostwa. Jak I wkładu pracy 1 Indywidualnych talentów w życie miasta.

Kogo Interesują np. związki stolnika litewskiego Stanisława Augusta z żoną następcy tronu, późniejszą carową Katarzyną H. znajdzie szczegóły w omawionej pracy, tak samo Jak I działalność mistyka I dziwaka Oletzklewlezą, n równloż I potersbtinkle perypetio Adama Mickiewicza. Bohaterowie Bazylowo nie ,ą ludźmi ze spiżu, ale przez opis różnorodnych przywar I ryiów pozytywnych stają slg bliscy czytelnikowi, który przeżywa Ich wzloty 1 upadki.

Układ monografii Jest chronologiczny, a poszczególne okresy wypunktowano w Jedenastu rozdziałach. Po krótkim rozdziale wstępnym, dotyczącym powstania miasta, w następnych mamy losy Polaków w osiemnastowiecznym Petersburgu Pawia I 1 Aleksandra, w stolicy Mikołaja f. w Petersburgu mieszczaństwa I robotników. Zmieniają się czasy, warunki, charakter miasta i struktura społeczna. Rozdział VIII Jest poświęcony konspiratorom i rewolucjonistom, by przez następne — przełomu stuleci 1 okresu I wojny światowej dojść do rozdziału X! „Pożegnanie z Petersburgiem". a właściwie Już płotrogrodem.

Autor kończy ,wą pasjonującą opowieść słowamh

..W ilerpnłu 1914 r pr-enla do hltiorU twrtoa „Pefcrzbiirof”, ² którym splotły ,i< ra krótko, na dłużej Tub na całe życie lory wielu tysięcy Poloków. Wydarzenia historyce™ ułożyły n, tak, Ur trlainlc po tmior.it naticy marto, życie Polonii petersburskie] stelo ,<e bardzie) infcitrytone i obfitujące te nopięcła nłi kiedy-kOluHefe preedtem. \Vo}na spoteodomało napływ uchodicóto, nic było kro u cierpieniom, dokonywano Imponujących wysiłków, a-ieby Je zlikwidować lub przynajmniej tlagodzUL. Masowa repatriacja Poloków, zjawisko konieczne i nieodwracalne, oznaczała pożegnanie z Peferiburgtem — PLoiroprodem",

„Tradycje l piąfcno mają fo do siebie, te nłpdy ni² prstmlfofą i dla tępo nadal urzeka i urzekać będzie łtrym pięknem Leningrad, mioi(o także polskich tradycji”.

Tych, których interesują te tradycje odsyłam do książki prof. Bazy Iowa. Znajdą w niej zaspokojenie swego zaciekawienia, a Ukto pasjonującą lekturą. Umiejętnością bowiem profesora Jest „nie nudzić ucząc" 1 dawać barwny, ■ zarazem wierny obraz przeszłości. Jak i pełną charakterystyką prezentowanych osób, ich pozytywy | słabostki, wzloty i upadki

Obszerna bibliografia, Indełu nazwisk t spJa ilustracji zamjdtoją Interesującą całość. Dzieło Je<t bogato ilu,trotvane Wśród tego obszernego serwisu obrazkowego znajdziemy także reprodultcje szyldów 1 ogłoszeń polskich firm handlowb-przżnwslowydt. Do-wladujrmy się więc. że nr.d Newą najlepsze wędliny z Litwy I Królestwa były tylko u Aleksandra Maciejewskiego: A Kulczyński polecał swe usłuąl krawieckie wojskowym I cywilnym, natomiast obawie damski- męskie 5 dziecinne należało kupować tylko w firmie F. Tomaszewskiego.'

WŁADYSŁAW BORTNOWSKI

Ba ryto i# Ludwik, Polar² w PiUfiburou² Wroclow—Warmwa Mi, u. 47i, ##1141 400 fi    -

WcttMe w tym roka tirryn² #ę f-ioo i«uiir,y w Trojmitfa². Jot 1    Twr Wybrmi pok»-

nł    premi«r«u My

ło nlę trfdowlhSco f#tytuł#w#nw „CCooa vMlr, w oor<ccm»t.tu li. WTAełam lUIlny Ałojawskkłt l w ff.yy»rf!i rblęm^j 8#ę<ufoHc<lO. J€%1 to toćia) teatru fiktu. reje-etrująceco rt«<Jeri Ort majom K²cv-ryiu SucMrikie^o t >²co tołni²Tfv nt vreit«rpl4tta wo w/irtnu 1K² wk'A

ł²Trmtem te co epehUTOu odbyli w otardite^u bUU roccolcę wybtłchu druętaj woja²

>tUŁ% miarce w    cdrle

forpocrjl tię ten IwUkUsm d²le-jovty. DU «Mu młodyeh wtdiów jkrxf#»Uw\enle w Tmtrie Wybrta-te jest r.voH«ą leke^t hiitorll, ęmypomir^jccę wydirzcal² •prw#

List z Wybrzeża

Ballada o Westerplatte

Warto tutaj taki# poakrtCU² pa-wian ai^ckt artystyczny W pcreO-•Wwiłęeia — dyrektor Teatru Wy-Jrntc. Andrzej KudUk, srprow#-cra>ac bslładę fccnlcana o obronią ^aturputu Oo rwrtuaru kia-rowaoa) pnej tUbla ola<#wkl. na-*HWif oo n-ainej tradyoji taj In. •tyiucjL Ot6Z, pr/«1 U ty, vr era-racfi dfrakcji nuyttTcztu²) Jarzec6 uollilakieco. Teatr WyDratl# ctęato K²zrzentov.-at utwory o charakterzo

pubncyjtycznym. Wtedy wklmo (rok IMS). WTtia^nno jtłośo-T «ztu-aę Janiny RkowroAtkioj-yricfmano-

Pt „Węwarplatt#-. Pyt to UiMCtĄęy FJkccś Teatru Wybrzcia.

r²c pierwszy temat - Wester-plstte tram wtedy na naara »ce-ny, powodując wam² dysku²V? ora-aow² o pierwszych dfiUcfe drutriej wojny twUtowe^ Teras pcbltcz-»o²e Wybrzata mota zoboery² r> Pfłnia Inny utwór, w którym na pUn pierwszy stotały pmmunłet«

ggffggy t?.i,^cbariV^er,e pwhoio-

ętcznym. Halino Sło^wika próbowała zrakonuruować ów .atan eha² Henryki Suchersklcco i jc<o **n!tr²y poderat obrony Wcater-platte. Wśród rato<l było wlel-j Kicdych ludzi, którry po rai pler-

ryruac² earrołenia. ?. pcwt^U

5

jedna²te przezwyciężyć byt mo-

** równie² _M.-n Henryk koctiamkl przerywa! momenty wahanix. cif nawet ²wątpUaU.„

włero. nie umiem oo^ładzleó, Hnllr.u dlojewska prezentuje pub-l²cxno«cl rz;o>t. wtacna .widiania³ prmzlotct Nie wsrrvscv mutra rradzae elę i autorką, tak samo nie wszyscy widzowi# zaakceptują £mą lancę literacką „GłorU e^.

Henryk Suehsnkl tył jwłnyni i bohaterćw ostatniej wojny. Pam:«. uejwtałkł, warto, j² byt _!0 bo-tjater ncsejtótnr. 6².4ry prrf² K². 2'.? .“W megi łUwia² ewt_a

v.!0 ntcpiryjnctcu, dla-

ES,

^{0x1 1} 1rr²«śn^,« IWi reku było atakowane nie tylko

szturm o.

^ etrony morra WoHko-k.® ******** Tranzytowa flak brrmuu Barwa piaoówki do^yidzo.

S2^aj»«aa»i

52SS

gsacrgŁniff^{2,rm#tc ,w}

^łl^ll,.^crowCT Pówtnnl zmlatdłyó obroóców Wrsurplatta

SSB sta

tek «1 ta te co. U kucharski zbudował ealv system umocnień, która

ss?pfeŁsss ^nr,‘^,r,w^ -

7. roiUUrnejto punktu widzenia major Henryk kucharski wykazał wytrtoić nad niemieckim dowódcą Westerplatte, któr/ w kwietniu 1H5 roks •>.² oituiow.il bez walki, przed oddziałem marvnatrv re-drleekleh I polskiej komnanH de-a^-uowej 1 ftamodzUtneęo Morsktc-#o PauUonu Zaossowe^o Oriauj z okazji cztectU!r-tęJ piątej rocznicy wybuchu dru<1el wojny fwtatowaj przypominamy nar-wuko Henryka duchartklcęo Warto o nim pamięta², nie tylko teraz. Był ć/tełnym 1 mądrym człowiekiem. który bronił swojej Oj-ctyrny w spotóS budzący sraeu-nek ieęo przeciwników.

WIESŁAW NOWICKI

ODGŁOSY 9

NR 43 (1387) XXVII, 27 PAŹDZIERNIKA 1984 R.

1

prod. amerykańska

Reżyseria — Stuart Rosenberg

W roli główne 1 — Robert Redford

2

„Więzień Brubaker² nałeir do tzw. nurtu filmów rozrachunkowych- Tym rasem tematem filmu Rosenberga Jest system więziennictwa w Stanach Zje-dnoe®on³ch w najgorszym wydaniu. W Jednym x więzień ato-icuję tię okrutne' metody ³ao-ęJalbacH (bici# 1 znęcanie się nad osadzanym! więźniami należy do porządku dziennego).

Do tego właśnie więzienia dostaje się w ch#rakt«r» więźnia niejaki BmbaJcer. Baezn'« obserwuje metody traktowania więźniów. Okazuj# się on być nowym naczelnikiem wiezienia Zaczyna atounlowo wprowadzać reformy mając# za zadanie poprawić los skazańców. Swoim txwł#oow²nieni naraża sle Btu-bajcer radz/e ncdsorczcj wir-zierja, której niektórzy członkowie czerpali korzy id ma² terlałn#. wykorzystując więźniów do prac fizycznych, bą<5£ biorąc łapówki za tlecenie robót na terenie więzienia. Rozpoczyna ale walka Brubakera o kontynuowanie linii reform.

3

„Więzień Brubafcer² charakteryzuj² ale dużą doz# brutalnych scen. &zcz²z#nie w nlerw-szel oartii fftłmu. Doskonale Rosenberg oddaje atmosferę 1 ftotunki panująca na terenie więzienia. swefcty kodeks zachowań zbiorowości mężczyzn