Zarządzanie kryzysowe
Wybrane problemy gminnego zarządzania kryzysowego w czasie powodzi i usuwania jej skutków
każdego do bezpiecznych warunków pracy1. Każdy obywatel ma prawo do zabezpieczenia społecznego2 a z kolei władze publiczne zobowiązane są do prowadzenia polityki bezpieczeństwa ekologicznego.
Konstytucja RP nadaje Radzie Ministrów ogólny obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa wewnętrznego państwa oraz porządku publicznego na zasadach określonych w ustawach3. Konstytucja przewiduje także możliwość wprowadzenia stanu nadzwyczajnego w sytuacji gdy zwykłe środki konstytucyjne są niewystarczające4.
Tak więc zadania z zakresu szeroko rozumianego zapewnienia bezpieczeństwa, dla organów władzy poszczególnych szczebli, jednostek organizacyjnych czy instytucji, określają odpowiednie ustawy i rozporządzenia. Ustawa o zarządzaniu kryzysowym5 określa zadania i zasady działania organów właściwych w sprawach zarządzania kryzysowego.
Celem niniejszej pracy jest głównie problematyka zarządzania kryzysowego w gminie, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień związanych z ochroną przeciwpowodziową i usuwaniem skutków powodzi. W roku 2010 wiele gmin w południowych województwach Polski dotkniętych zostało katastrofalnymi powodziami; ponadto w wielu rejonach, także wskutek intensywnych opadów, wystąpiły osuwiska. W takich sytuacjach oczywistą koniecznością staje się kompetentne współdziałanie wielu organów administracji publicznej
1 optymalne wykorzystanie dysponowanych sił i środków oraz lokalnych zasobów.
Termin „bezpieczeństwo” nie jest jednoznacznie zdefiniowany ponieważ dotyczy praktycznie wszystkich dziedzin życia. Dlatego też można spotkać próby podziału bezpieczeństwa na kategorie (rodzaje)6:
1) ze względu na obszar jakiego dotyczy (obejmuje):
- globalne, międzynarodowe,
- regionalne,
- narodowe;
2) ze względu relację do państwa:
Tamże, art. 66
Tamże, art. 67
Tamże, art. 146
Tamże, art. 228
Ustawa z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U. Nr 89, poz. 590 z późn. zm.)
Andrzej Szymonik, Organizacja i funkcjonowanie systemów bezpieczeństwa, Difin, Warszawa 2011, s. 16