4292417569

214 Krzysztof Ku łasza, Paweł Qromek

nadejścia zagrożenia, a następnie usuwania jego skutków, w tym bieżące informowanie ludności o potencjalnych bądź zaistniałych zagrożeniach, sposobach zabezpieczenia się przed ich negatywnym wpływem, miejscach i sposobach niesionej pomocy,

i)    udostępnianie sprzętu specjalistycznego, pojazdów i urządzeń na potrzeby informowania społeczeństwa o działaniach kryzysowych,

j)    udostępnianie infrastruktury (obiektów budowlanych, studiów telewizyjnych, itp.) w przypadku zniszczenia bądź istotnego uszkodzenia elementów infrastruktury centrów zarządzania kryzysowego wszystkich szczebli, sztabów dowodzenia, punktów koncentracji zasobów ratowniczych, a także stanowisk kierowania specjalistycznych straży i służb,

k)    rozpowszechnianie informacji o potrzebach osób poszkodowanych, celem motywowania wolontariuszy oraz wszelkich instytucji pomocowych do angażowania się w działania humanitarne,

l)    inicjowanie społecznych zbiórek pieniędzy, ubrań, żywności, a także środków codziennego użytku dla potrzebujących,

1) motywowanie do ogólnospołecznej działalności na rzecz poszkodowanych oraz usuwania skutków sytuacji kryzysowej bądź kryzysu.

Warto dodać, że wykorzystanie powyższych przykładów powinno iść w parze z bieżącymi potrzebami podmiotów właściwych zarządzaniu kryzysowemu, a w szczególności wynikać z poszczególnych faz tego zarządzania, tj. zapobiegania, przygotowania, reagowania i odbudowy. Może to znacznie zwiększyć szanse na optymalizację wszelkich działań medialnych podczas sytuacji kryzysowej bądź kryzysu, a także wpływać na zwiększanie efektu synergii w ramach współpracy mediów z pozostałymi elementami systemu zarządzania kryzysowego w Polsce.

OCZEKIWANIA MEDIÓW WOBEC INSTYTUCJI WŁAŚCIWYCH ZARZĄDZANIU KRYZYSOWEMU

Oczekiwania mediów w zakresie współpracy z odpowiednimi instytucjami uczestniczącymi w zarządzaniu kryzysowym, koncentrują się wokół poprawnego komunikowania się. Owa poprawność wynika z potrzeby szybkiej