4292417576

220 Krzysztof Ku łasza, Paweł Qromek

zagrożeń bezpieczeństwa narodowego, wpływając negatywnie na funkcjonowanie systemu bezpieczeństwa narodowego w fazie odbudowy po sytuacji kryzysowej bądź kryzysie.

ZAKOŃCZENIE

Zadania mediów, a dokładnie dziennikarzy, z zakresu zarządzania kryzysowego wynikają z pełnionych przezeń ról społecznych. Autorzy analizując system zarządzania kryzysowego podejmują kwestię relacji między instytucjami medialnymi a organami funkcjonującymi w ramach planu zarządzania kryzysowego.

Środki komunikacji masowej odnajdują swoje miejsce niemal w każdym podsystemie zarządzania, a mianowicie w kierowaniu, monitorowaniu i zabezpieczaniu okoliczności czy zdarzeń kryzysowych. Zadania te nie tylko widzą praktycy i teoretycy, ale również ustawodawca, który podejmuje tę kwestię w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w Ustawie o zarządzaniu kryzysowym, Ustawie o prawie prasowym, projekcie ustawy o ochronie ludności, a także w innych rozporządzeniach, wytycznych i instrukcjach. W perspektywie teorii funkcjonalistycznej mediów oraz planu zarządzania kryzysowego, media odgrywają znaczenie w zakresie integracji, kooperacji, kontroli, adaptacji, aktywizacji, zarządzania kryzysami oraz edukacji. Owe zakresy doskonale wpisują się w poszczególne fazy zarządzania kryzysowego, tj. zapobiegania, planowania, reagowania i odbudowywania.

Instytucje zarządzania kryzysowego we współpracy z mediami widzą duży potencjał, formułując konkretne oczekiwania wobec środków masowej komunikacji i dziennikarzy. Na styku interesów tych dwóch grup instytucji pojawiają się szanse, ale i liczne zagrożenia. Z jednej strony dziennikarze chcą pozyskiwać niezbędne informacje, z drugiej strony często wykazują się ignorancją w dziedzinie bezpieczeństwa i postępowania w przypadku zagrożeń. Z perspektywy instytucji właściwych zarządzaniu kryzysowemu, media stanowią użyteczny kanał komunikowania się ze społeczeństwem, lecz przedstawiciele tychże organów często nie rozumieją potrzeb dziennikarzy. Na szczycie oczekiwań i potrzeb instytucji, o której traktuje niemniejszy artykuł, winno stać dobro przeciętnego obywatela, odbiorcy, poszkodowanego lub