4418114902

kapitanowie

Rozdział siódmy

spadł śnieg. W porannym sfońcu mienił się wspomnieniem tak dobrze ounego Podola. Cisza, smugi dymów nad domostwami majątku i pobliskie Nt krześle wisiał kożuszek. Maciejewicz spoglądał w jego stronę, a wspomnienia ; u,-I już drogi' wciskały się pod powieki. Z tej chwili zapomnienia obudziło g< j ._;)(• jiarskanie koni i dźwięk dzwoneczków przy saniach. Już czas. Wziął bura ... ę pod pachę, w drugą rękę chwycił małą walizeczkę i na moment jeszcze przy siadł na łóżku.

Zimne powietrze pachniało obrokiem przeżuwanym przez parę zabiedzom :. koni. Bez słowa wręczył woźnicy kożuszek i siadł do sani. Tamten wolno olx-jrz.il /.spłatę i gramoląc się z kozła, począł nakładać ciepłe odzienie.

- Che. inteligentni ludzie zawsze wiedzą, jak zrobić dobry interes! Che . :.<■

• Jedźmy!

^Rrzescm jeszcze wysłuchał dziękczynnych słów Żyda-wu/ni -""nie czytał list od Mamerta Stankiew:.

”''^Q szkoła, sprawa ptln.i