308 (14)

308 Podstawy nawigaqi morskie)

Dyskusja kapitana z pilotem przy tworzeniu aktualnego planu (3) odbywa się w oparciu o następujące materiały:

•    wstępny plan sporządzony przez kapitana,

•    Pilot Card (dane o statku),

•    Wheelhouse Poster (manewrowe dane o statku),

•    Manoeuvring Booklet (szczegółowe dane manewrowe statku),

•    dane z formularza: Informacja Kapitan/Pilot.

•    inne materiały techniczne i eksploatacyjne statku.

lak skonstruowany plan pilotowania (4), wynikający ze szczegółowych ustaleń, stanowi podstawę do realizacji pilotażu.

Do kluczowych zadań kapitana prowadzącego statek w nawigacji pilotowej z pomocą pilota, należy:

•    ciągła korekta planu (5),

•    określanie pozycji (6),

•    unikanie zderzeń ze statkami (7),

•    łączność zewnętrzna i wewnętrzna (8),

•    manewrowanie statkiem (9),

•    rejestracja zdarzeń (procesu pilotowania) (10).

Odniesienia w nawiasach dotyczą rysunku 16.2.

Do planu nawigacji pilotowej należą także plany manewrów podejść do obszarów przyjmowania i zdawania pilotów (motorówki, helikoptery). Dlatego należy ustalić pozycję podejścia, z której burty nastąpi przyjęcie lub zdawanie pilota, kurs statku i prędkość oraz wysokość drabinki (lub trapu) pilotowej ponad lustrem wody.

16.5. Wykorzystanie oznakowania nawigacyjnego w nawigacji pilotowej

Proces pilotowania wymaga ciągłej znajomości dokładnej pozycji statku. Z tego powodu, w czasie kierowania statkiem na akwenach ograniczonych, wykorzystywane jest przede wszystkim oznakowanie klasyczne. Najczęściej wykorzystywane są następujące oznakowania:

•    oznakowanie boczne torów wodnych,

•    linie nabieżników,

•    linie stałego namiaru,

•    sektory świetlne.

Wykorzystanie radaru w nawigacji pilotowej pozwala na prowadzenie nawigacji statku w czasie ograniczonej widzialności. Jednak korzystając z radaru w nawigacji pilotowej, należy uwzględnić następujące czynniki: