614373309

Wybrane zagadnienia opiniowania sgdowo-informatycznego - Opiniowanie w sprawach przestępstw komputerowych

wykorzystywanie innych luk w serwisach www) można realizować w za-woalowanej formie - przy użyciu robotów webowych³²¹ umieszczając po prostu na specjalnie napisanej stronie odpowiednio spreparowane odsyłacze. W takim wypadku „sprawcą" jest robot webowy, który podążając za odsyłaczami wchodzi w interakcje ze (żle zabezpieczonym) serwisem www. Powodowałoby to dalsze problemy z przypisaniem odpowiedzialności za takie „przełamanie lub omijanie zabezpieczeń".

Niezależnie od powyższego samą praktykę „uszczelniania" czy rozszerzania przepisów poprzez leksykalne zabiegi dodawania kolejnych czasowników, o nie do końca jasnym znaczeniu, do ustawowych znamion czynów zabronionych, należy ocenić negatywnie. Tego rodzaju kazuistyczny sposób formułowania przepisów, przynajmniej w tak szybko rozwijającej się dziedzinie jak prawo komputerowe, prowadzi do powstania prawa niezrozumiałego i trudnego do stosowania.

Zmiany w redakcji paragrafu trzeciego (przed nowelizacją KK - drugiego) polegały na dodaniu do ustawowego znamienia czynu zabronionego możliwości penalizacji posługiwania się oprogramowaniem³²², przy czym pierwotna rządowa propozycja nowelizacji zawierała określenie „specjalnym", słowo „specjalnym" zostało wykreślone po procesie konsultacji społecznych³²³. W efekcie powstał przepis wybitnie nieczytelny i trudny w stosowaniu, bowiem po pierwsze w odróżnieniu od paragrafu pierwszego tego samego artykułu, pozostawiono w artykule trzecim pojęcie „uzyskania informacji", a nie dostępu do niej. O ile więc osiągnięcie skutku w postaci uzyskania dostępu do informacji będzie penalizowane, to sama próba jego osiągnięcia pozostanie raczej bezkarna (chyba że - zgodnie z tym, co napisano powyżej - dałoby się osobie próbującej przełamać zabezpieczenia udowodnić, że czyni to w celu zapoznania się z informacją, a nie tylko uzyskania do niej dostępu³²⁴, co jest oczywiście w praktyce bardzo trudne, bądź - że

^32ł Zob. np.: M. Zalewski: Cisza w sieci. Praktyczny przewodnik po pasywnym rozpoznawaniu i atakach pośrednich, Helion, Gliwice 2005, s. 121.

³²²    Ewentualne wątpliwości budziło, czy komputer z zainstalowanym na nim oprogramowaniem do sniffingu (podsłuchu) sieci może być klasyfikowany jako urządzenie specjalne. Zob. np.: A. Bojańczyk: Karnoprawne aspekty ochrony prawa pracownika do tajemnicy komunikowania się (Część II), „Palestra" Nr 3/2003, http://www.palestra.pl/index.php?go=artykul&id-941.

³²³    Zob. http://orka.sejm.gov.pl/proc6.nsf/projekty/458_p.htm.

³²⁴    Por. np. P. Siemkowicz: Przestępstwa..., op. cit.

143