614373337

Maciej Szmit

przestępstw, literalnie rozumiany, zabrania w zasadzie posiadania jakiegokolwiek urządzenia komputerowego, któreś z wymienionych przestępstw da się bowiem na pewno popełnić posługując się dowolnym urządzeniem i większością programów³⁴⁹, włączając w to systemy operacyjne, które posiadają przecież narzędzia przystosowane do transmisji czy zmiany danych informatycznych. Z powodu swojej ułomnej konstrukcji art. 269b KK pozostaje przepisem de facto martwym³⁵⁰. W zasadzie jedynym możliwym zastosowaniem tego artykułu jest ewentualne ściganie twórców złośliwego oprogramowania (np. wirusów komputerowych), choć wydaje się, że - wobec tak fatalnej konstrukcji przepisu - znacznie lepiej jest stosować jakikolwiek przepis dotyczący zastosowania takiego narzędzia (a więc przede wszystkim naruszenie integralności danych czy oszustwo). Wobec powyższego trudno w zasadzie omawiać rolę biegłego informatyka w odniesieniu do tego przepisu. Można wspomnieć tylko o ustawowym znamieniu „pozyskiwania" znajdującym się w dyspozycji tego artykułu. Jak się wydaje można tu przeprowadzić rozumowanie podobne jak w przypadku znamienia „sprowadzania" użytego w art. 202 § 4a KK (zob. rozdział 5.1), przy czym warto wspomnieć, że w literaturze przedmiotu podejmowane były próby rozszerzającej interpretacji tego znamienia³⁵¹, które wydają się być zdecydowanie zbyt daleko idące.

³⁴⁹    Są one bowiem przystosowane do wykonywania takich czynności (zarówno jeśli przez „przystosowany" będziemy rozumieć „dopasowany", „możliwy do wykorzystania", jak i jeśli słowo to zinterpretujemy jako „celowo przysposobiony").

³⁵⁰    Por. Tabela 4.

³⁵¹    K. Gienias pisze: „Omawiany przepis wśród znamion czynu zabronionego pomija posiadanie »narzędzi hackerskich«. Cóż z tego, skoro przepis penalizuje ich »pozyskiwanie«. Mamy więc do czynienia de facto z możliwością pociągnięcia do odpowiedzialności karnej użytkownika, który na swoim twardym dysku przechowuje narzędzia służące popełnianiu cyberprzestępstw. Jest to przecież naturalna konsekwencja ich pozyskania, przy czym z perspektywy art. 269b KK znaczenia nie ma, w jaki sposób sprawca dotarł do tego typu narzędzi. Jednocześnie dla skutecznego zastosowania przepisu, wystarczy ujawnienie choćby jednego »narzędzia hackerskiego«" (K. Gienias: Eliminacja „Rajów Hackerskich " czy ograniczenie metod badania systemów informatycznych [w:] J. Kosiński: Przestępczość teleinformatyczna: IX seminarium naukowe: materiały seminaryjne, pod red. J. Kosińskiego, Wyższa Szkoła Policji, Szczytno 2006, s. 31-38). Jest to oczywiście rozumowanie niepoprawne (podobnie jak w przypadku znamienia sprowadzania z art. 202 § 3 i § 4a KK): w posiadanie czy to treści, czy programów można wejść w najróżniejszy sposób, choćby przez zainfekowanie systemu wirusem

156