38
dziś ich dna, a nawet miejscami okrywają zbocza. Natomiast padoły zostały niemal całkowicie odgrzebane spod pokrywy osadów mioceńskich.
Cechą charakterystyczną przedczwartorzędowych dolin przebiegających w kierunku południkowym jest asymetria zboczy (ryc. 12). W dolinach: Racławki, Sancygniówki, Strugi Pieczenieskiej i Kościejowskiej strome są zbocza wschodnie, natomiast zbocza zachodnie są łagodnie nachylone i otulone grubym płaszczem lessu. Asymetria ta może być uwarunkowana pochyleniem płyty kredowej ku wschodowi, w związku z czym rzeki ześlizgiwały się po podłożu kredowym i żywo podcinały zbocza wschodnie. Dna dolin przedczwartorzędowych były głębiej wcięte aniżeli dzisiejsze. Według relacji ludności miejscowej, we wsi Kalina Mała w studniach wykopanych w dnie doliny Kalinki natrafiono pod 10-metrową warstwą osadów plejstoceńskich na podłoże kredowe, w Janowicach nad Ni-
Ryc. 12. Asymetryczna dolina Racławki
dzicą studnie o głębokości 10 m nie przebiły piasków (profil 8), a w Cu-dzynowicach podczwartorzędowe dno doliny Nidzicy znajduje się prawdopodobnie na głębokości około 15—20 m. Rozcięcie dolinami i wyprząt-nięcie dużej masy osadów mioceńskich ze starych dolin może być związane z ruchami epejrogenicznymi, przypadającymi na okres potortoński a przedplejstoceński.
ROZWÓJ RZEŹBY W PLEJSTOCENIE
Na podstawie badań utworów plejstoceńskich można wnioskować, że w okresie zlodowacenia krakowskiego doliny zostały najpierw zasypane piaskami i żwirami fluwioglacjalnymi, naniesionymi przez wody wypływające z lądolodu skandynawskiego, nasuwającego się od północy na obszar Wyżyny Miechowskiej. Ślady tego zasypania stwierdziłam w dolinie Racławki na wysokości około 40 m ponad poziomem dzisiejszego dna doliny, a w dolinie Nidzicy na wysokości około 30 m.
W czasie zlodowacenia krakowskiego cały obszar Wyżyny Miechowskiej został pokryty lądolodem. W obrębie dużych dolin lodowiec nasunął się na piaski fluwioglacjalne, a w obrębie wierzchowin na utwory starszego podłoża. Przemarznięte piaski i iły mioceńskie zo-