6878602015

44

i wznosi się do 86,1 m n.p.m., tj. 69 m ponad przeciętną wysokość otaczającej równiny zalewowej. Wzdłuż koryta Wisły kępa ta rozciąga się około 5 km, prostopadle do niego, mniej więcej na równoleżniku cegielni w Swierkocinie — około 3,8 km. W partii kulminacyjnej Kępy Fortecznej występuje pokład najmłodszej na tym terenie gliny morenowej. Osad ten buduje typowe formy krajobrazu glacjalnego: morenę denną płaską i falistą z licznymi wklęsłościami typu wytopiskowego.

Ryc. 15. Szkic morfologiczno-stratygraficzny zewnętrznych partii Kępy Fortecznej

1 — deluwia, 2 — piaski drobno- i średnioziarniste, 3 — glina morenowa (pierwszy poziom glacjalny), 4 — górny zespól sedymentacyjny (drugi poziom glacjalny), 5 — dolny zespól sedymentacyjny (drugi poziom glacjalny), 6 — warstwowane piaski drobnoziarniste, 7 — szare ily warwowe

Morpho-stratigraphic sketch of external parts of Kępa Forteczna

1 — slope wash, 2 — fine- and medium-grained sands, 3 — till (first glacial-drift horizon), 4 — upper sedimentary complex (second glacial-drift horizon), 5 — lower sedimentary comp-lex (second glacial-drift horizon), 6 — stratified fine-grained sands, 7 — grey varved clays

Poprzeczny do osi doliny profil morfologiczny Kępy Fortecznej jest asymetryczny (ryc. 15); stok zachodni, podcięty przez erozję boczną Wisły, wykazuje nachylenia wahające się w granicach 30—70°, natomiast stok wschodni, schodzący łagodnie ku terasie nadzalewowej II wzniesionej 24—25 m n.p.m., nachylony jest pod kątem 6—20°. Na stoku wschodnim wyróżniają się dwa poziomy terasowe, jeden o wysokości 74—75 m n.p.m., drugi 45—48 m n.p.m. Pierwszy z tych poziomów posiada cechy terasy kemowej.