6878602038

wieży triangulacyjnej) zarysowuje się pod brunatną najmłodszą na badanym terenie gliną morenową fragment kopalnego zagłębienia, wypełnionego znaną z poprzedniej odkrywki szarozieloną gliną morenową (ryc. 24). Odkrywka A przedstawia następstwo głównych jednostek litologicznych w partii brzeżnej tego zagłębienia (ryc. 25). Pod warstwą gliny morenowej (ryc. 25 — 1), której całkowita miąższość wynosi około 7 m, występuje kilkucentymetrowa warstwa rdzawożółtego piasku drobnoziarnistego (ryc. 25 — 2), poniżej ciemnobrązowy mułek ilasty, smu-gowany mułkiem piaszczystym o miąższości około 1 m (ryc. 25 — 3), niżej jeszcze wspomniana szarozielona glina, stopniowo wyklinowująca

Ryc. 24. Schemat budowy geologicznej górnej części stoku kępy Górnej Grupy w Nowych Marżach

1 — glina morenowa denna (pierwszy poziom glacjalny), 2 — mułek ilasty, ciemnobrązowy, 3 — morena ablacyjno-soliflukcyjna (drugi poziom glacjalny), 4 — piasek drobnoziarnisty, A, B — odkrywki

Geological pattern of upper slope part of Kępa of Górna Grupa at Nowe Marzy

1 — lodgment till (first glacial-drift horizon), 2 — dark-brown clayey silt, 3 — superglacial-solifluction till (second glacial-drift horizon), 4 — fine-grained sand. A, B — exposures

się w brzeżnej części kopalnego zagłębienia (ryc. 25 — 4). Leży ona zgodnie na utworach piaszczystych II fluwioglacjału, wykształconych w stropie w postaci piasków drobno- i średnioziarnistych ze żwirem (ryc. 25 — 5).

Przedstawioną wyżej interpretację stratygraficzną potwierdzają badania ilościowe składu petrograficznego frakcji żwirowej (ryc. 26) i ułożenia dłuższych osi głazików (ryc. 27 — a, b). Wyniki tych badań pozwalają zaliczyć górną glinę do najmłodszego pokładu morenowego ostatniego zlodowacenia. Wniosek ten uzasadnia charakterystyczna dla tego pokładu pionowa zmienność wskaźników O/K i K/W, jak też dominująca orientacja głazików w kierunku NE (ryc. 27 — a).