9733773908

piaszczyste lub mają na badanym terenie krańcowe stanowiska wschodnie (Cirsium ara ule, Petrorhagia prolifera, Potentillo neumanniana). Dwa gatunki kserotermiczne występują w naszym kraju wyłącznie na terenie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej — mowa tu o Galium cracoviense oraz Thymus praecox.

Stanowiska gatunków kserotermicznych (ryc. 34) koncentrują się głównie w południowo-wschodniej części badanego terenu, w okolicach Ojcowskiego Parku Narodowego (DF4834 — 99 gat., DF5910 — 90 gat., DF4844 — 84 gat., DF5804 — 77 gat.) i rezerwatu „Dolina KI ucz wody” (DF5824 — 77 gat.) oraz w rejonie Olsztyna (DH8444 — 77 gat.) i w rezerwacie „Zielona Góra” (DE8433 — 70 gat.). Gatunki należące do tej grupy to wyłącznie rośliny okrytonasienne, najczęściej dwuliścienne. Poza gatunkami z klasy Festuco-Brometea (134), zaliczono tu taksony należące do: TrifoUo-Geranie-te a sanguinei (17), Koelerio glaucae-Coryne-plioretea canescentis (8), Querco-Fagetea (2) i Rhamno-Prunetea (1).

5.1.6. Gatunki górskie

Jura Krakowsko-Częstochowska to makroregion, w którym (poza górami) występuje najwięcej roślin górskich schodzących na niż w skali całego kraju. Z ogólnej liczby 118 takich gatunków we florze Polski, wymienionych w opracowaniu M. Zając (1996), na badanym terenie stwierdzono ich aż 85, czyli ponad 70% (1 gatunek — Gymnadenia conopsea jest reprezentowany przez 2 podgatunki). Wykaz tych gatunków z podziałem na grupy wysokościowe oraz ich zróżnicowaniem fitosocjologicznym podano w tabeli 7. a ich udziały procentowe we florze badanego obszaru ilustruje ryc. 35. Występują tu liczne gatunki reglowe i ogólnogór-skie, a nawet jeden gatunek alpejski (Avenula cfr. planiculmis) —jednakże jest to specyficzny podgatunek niżowy, nie wiadomo, czy tożsamy z taksonem wysokogórskim.

Gatunki górskie stanowią 7,45% flory rodzimej badanego terenu, czyli znacznie więcej niż w przypadku regionów sąsiednich: Wyżyny Śląskiej — około 6,4% (liczba gatunków została obliczona na podstawie danych zawartych w ATPOL — Zając A., Zając M., red., 2001) i Niecki Nidziańskiej — 5,7% (Szwagrzyk 1987). lak wysoki udział gatunków górskich jest porównywalny z florami Pogórza Śląskiego — 7,1% (Zając M. 1990), oraz Pogórza Ciężkowic-kiego — 7.8% (Kornaś i in. 1996).

Gatunki górskie są bardziej zróżnicowane siedliskowo niż rośliny ciepłolubne — reprezentują aż 15 klas fitosocjologicznych. Najczęściej są to rośliny leśne i zaroślowe (Querco-Fagetea, Betulo-Adenostyletea, Vaccinio-Piceetea), a rzadziej murawowe lub łąkowe (Molinio-Arrhena-theretea, Seslerietea \ariae, Festuco-Brometea).

Stwierdzono, że 12 gatunków górskich wyróżnia Wyżynę Krakowsko-Częstochowską w porównaniu z Wyżyną Śląską i Niecką Ni-d/.iańską (Alchemiila walasii. Dactylorhiza sam-hucina, Ixithyrus laevigatus, Lunaria redivi\a, Myosotis decumbens ssp. kerneri. Phyllitis sco-lopendrium, Polystichum braunii, P. lonchitis, Saxifraga panien la ta. Scopolia carniolica, S lachy s alpina i Traunsteinera globosa).

1; 1,2%

I alpejskie (alpine)

I subalpejskie (subalpine)

I reglowe (montane)

I ogólnogórskie (multizone mountain) I podgórskie (submontane)

Ryc. 35. Liczba i udział procentowy grup wysokościowych gatunków górskich w badane) florze Fig. 35. Number and percentage share of altitude groups of mountain species in the studied flora

45