Schemat zastêpczy maszyny indukcyjnej Sytuacja przestrzenno-czasowa przep³ywów wytwarzanych maszynie indukcyjnej z wiruj±cym wirnikiem   Oznaczenia na rysunku:   QU, QV, QW – przep³ywy uzwojeñ stojana (pulsuj±ce o czêstotliwo¶ci f1)   Qu, Qv, Qw – przep³ywy uzwojeñ wirnika (pulsuj±ce o czêstotliwo¶ci f2) Q1 – przep³yw wypadkowy stojana wiruj±cy z prêdko¶ci± synchroniczn± ws, ko³owy tzn. o sta³ej warto¶ci w funkcji czasu Q2 – przep³yw wypadkowy wirnika wiruj±cy wzglêdem wirnika z prêdko¶ci± k±tow± w2, unoszony przez wiruj±cy wirnik z prêdko¶ci± w, ko³owy tzn. o sta³ej warto¶ci w funkcji czasu   Q – przep³yw sumaryczny (wypadkowy) stojana i wirnika   Istotny wniosek: Przep³ywy wypadkowe stojana i wirnika wiruj± niezale¿nie od prêdko¶ci wirowania wirnika synchronicznie (bêd±c nieruchome wzglêdem siebie) z prêdko¶ci± synchroniczn±.   Z powy¿szego rysunku wynika, ¿e przep³ywy magnetyczne stojana i wirnika maszyny indukcyjnej zachowuj± siê podobnie jak w transformatorze. Jednak wytwarzane one s± przez uzwojenia, które wzglêdem siebie wiruj± z prêdko¶ci± wirowania wirnika. Zastêpuj±c uzwojenia ich modelami rezystancyjno indukcyjno¶ciowymi, mo¿na przedstawiæ nastêpuj±cy uk³ad zastêpczy obrazuj±cy sytuacjê elektromagnetyczn± oraz energetyczn± silnika:   Dla warto¶ci skutecznej (modu³u) pr±du w obwodzie zwartego uzwojenia wirnika p³yn±cego pod wp³ywem indukowanej w nim SEM E2(s) o czêstotliwo¶ci f2(s) mo¿na napisaæ zale¿no¶æ: , która po przekszta³ceniu mo¿e wynikaæ ze zmodyfikowanej formy modelu rezystancyjno indukcyjno¶ciowego: Tak zmodyfikowany uk³ad zastêpczy jest bardzo podobny do schematu zastêpczego transformatora, w którym sk³adowa wirnikowej rezystancji  odpowiada rezystancji obci±¿enia strony wtórnej transformatora. Typowa postaæ schematu zastêpczego silnika wymaga jeszcze sprowadzenia warto¶ci elementów strony wirnikowej (wtórnej) przeprowadzanej na podobnej zasadzie jak w transformatorach, jednak stosowane wspó³czynniki w odniesieniu do ró¿nych wielko¶ci wyznaczane s± dla ka¿dej z nich inaczej. Dla napiêæ zamiast  stosujemy , dla pr±dów , dla rezystancji, reaktancji i impedancji , przy czym m1 i m2 s± liczbami faz uzwojeñ odpowiednio stojana i wirnika.