8652217867

Materiał nauczania będący „tworzywem" realizacji scharakteryzowanych wyżej celów edukacyjnych został zorganizowany w ramach dziewięciu kierunków (rodzajów) edukacji, chociaż nie wykluczono możliwości podziału edukacji na tradycyjne przedmioty nauczania.

Wspomniane kierunki edukacji to:

polonistyczna;

przyrodnicza;

matematyczna;

techniczna;

plastyczna;

muzyczna;

motoryczno-ruchowa;

zdrowotna;

społeczna.

Treści edukacyjne każdego z tych kierunków przedstawione zostały w programie w postaci strukturalnego układu pojęć, bez podziału na poszczególne lata nauczania. Rozwiązanie takie ma ułatwić nauczycielowi podejmowanie decyzji o tym. które pojęcia i w jakiej kolejności należy realizować, w zależności od poziomu rozwoju uczniów i warunków, w jakich odbywa się edukacja. W myśl nowych zaleceń program zawiera także wykaz osiągnięć ucznia, w którym zaakcentowano, co uczeń powinien: wiedzieć, rozumieć i umieć. Wykaz ten nie precyzuje osią gnięć ucznia po ukończeniu kolejnych klas: pierwszej, drugiej, bowiem autorka programu zakłada spiralny układ realizacji treści, a więc kilkukrotny w kolejnych klasach powrót do pojęć podstawowych w celu poszerzenia ich zakresu znaczeniowego i utrwalenia, co pozwoli uczniowi na pogłębienie znajomości ich istotnych cech oraz umieszczenie ich w strukturze posiadanej wiedzy. Dzięki takiej realizacji treści edukacyjnych nauczyciel unika zbędnego pośpiechu i skupia większą uwagę na ogólnym rozwoju dziecka.

Poniżej przedstawiamy fragment układu treści nauczania w zakresie edukacji społecznej.

Omawiając realizację programu, autorka akcentuje konieczność ukazywania dziecku kompleksowego obrazu świata, co oznacza, iż należy uczyć go struktur wiedzy, a nie pojedynczych, oderwanych elementów. Od początku edukacji należy zwracać uwagę dziecka na to, że elementy struktury mają układ hierarchiczny, że każdy element ma w danej strukturze określone miejsce, że coś znaczy. Twórcza, ukierunkowana i w miarę możliwości samodzielna rekonstrukcja struktur prowadzi dziecko do przyswojenia wiedzy zrozumiałej. Będzie to możliwe, gdy nauczyciel będzie w stanie zorganizować proces poznania świata przez dziecko w taki sposób, aby czuło ono, iż jest w samym centrum tego procesu, aby miało świadomość, że to ono poznaje, odkrywa, przyswaja wiedzę o świecie. Koniecznym warunkiem w tym zakresie jest wywołanie u dziecka zdziwienia, które zatrzyma jego uwagę na przedmiocie tegoż zdziwienia. Jego naturalną konsekwencją będzie pytanie: co? dlaczego? Odpowiedzi powinno szukać dziecko w trakcie własnej aktywności [poznawczej zorganizowanej przez nauczyciela dzięki zastosowaniu całej gamy rozmaitych metod kształcenia: poszukujących, werbalnych i praktycznych; zawierających dużo obserwacji, eksperymentowania, działania, form zabawowych.

49