8748915868

97

EPOKA 3tUSTERYE$SKO-MAGDALEŃSKA.

stworzenie nie może być uznane za człowieka i trzeba otwarcie powiedzieć: tutaj jest granica ludzkości. Nie powinniśmy się niepokoić faktem, że się ukazuję w miejscowościach sąsiednich odmiany form, majęce pewne podobieństwo do człowieka. Dopóki ma się tylko fenomen pojedynczy, powinien on być traktowany jako taki.

Jeszcze raz, szanowni panowie, broniłem zasady, która w tern towarzystwie zawsze wygłaszałem i mogę powiedzieć z duma, że wśród wielu członków naszego Towarzystwa znalazłem silne i skuteczne poparcie. Nie wiem, czy długo mi jeszcze bodzie dozwolonem wypowiadać podobne ostrzeżenia i podobnych za-S:id bronić. Rad będę, jeżeli z tego zebrania tu i owdzie spadnie ziarenko dla późniejszych wypadków i jeżeli zachowamy na zawsze ostrożność i umiarkowanie w takiego rodzaju kwestyach skomplikowanych.

( WszeMwiat, 18.07, Nr. 4 i fj).

i szanse znalezienia jej śladów w Europie środkowej.

Miejscowość francuzka Laugerie Iluute w Tayac (Dordogne) pierwsza dostarczyła dość obfitych szczątków, które uznał Massenat za starsze od Magdaleńskich, leżały bowiem pod grubą warstwą, zawierającą szczątki Magdaleńskie.

Obie warstwy oddzielone były od siebie pokładem jałowego piasku. Nad tein wszystkiem, jakby dla dokładniejszego potwierdzenia wieku, spoczywała warstwa z narzędziami neolitycznemi, znowu oddzielona od Magdaleńskich metrowym pokładem jałowej ziemi, pozbawionej wszelkich szczątków ludzkich.

Drugą stacyą klasyczną i niezmiernie ważną dla paleoarcheologii jest grota <lu PLacarcl pod llochebertier (Cliarente), zbadana wzorowo przez Mareta. Słynną jest ona z warstw, doskonale dających się określić i zawierających kolejno leżące: najgłębiej szczątki musteryeńskie, nad nimi solutreńskie (czyli przejściowe), wyżej parę warstw magdaleńskich, wreszcie warstwę robenhanzeńską z wyrobami z gliny. Wszystkie poodzielane były od siebie odpowiednicmi jałowemi napływami.

Do niedawna niewiele było pewnych dowodów tej epoki. Posiadano je tylko w kilku miejscowościach Francyi, w Ilelgii, Anglii, na północy Włoch i w Algieryi.

Po za tern nigdzie jeszcze niezawodnych jej śladów nie stwierdzono. Woldrich wszakże uważa za równoznaczny z ową epoką swój okres polo-dowy stepowy.

(idyby pogląd jego okazał się słusznym, wtedy wypadłoby zaliczyć do tej epoki warstwy środkowo dwóch jaskiń na Morawach (Oertova div i Śipka). zarówno jak okazy ze Scliweizerbildu.