8748915939

123

BIBLIOGRAFIA.

przez niego, przyjętą została przez późniejszych autorów i weszła w używanie powszechne_} pomnażając bogactwo mowy i odziewając naukę w sukienkę swojską, miłą dla naszego ucha.

Nie od rzeczy tu będzie zaznaczenie, że znaczne zasługi na tein polu położył autor i w Zoologii, podając w nielicznych dziełach swoich dużą ilość dobrych, a nawet bardzo dobrych polskich nazwisk dla typów i rodzajów świata zwierzęcego.

Dr. Bogoslav Szulek. Jugoslavenski imenik bilja. Sastavio... (Troskom Jugo-slavenske Akademije znanostih i Umje-tnostih). U Zagrebu, 1879. Str. XXIII i 504.

Słownik ten należy bezwątpienia do najlepszych prac nad nomenklaturą botaniczną. Autor w zbieraniu połuduio-wo-słowiańskich nazwisk roślinnych sięga umiejętnie i krytycznie do najstarszych źródeł, w braku takowych zdobywa licznych współpracowników, wyszukujących nazwy żywe ludowe. W ten sposób stworzył zbiór, imponujący ilością wyrazów rodzimych. Dzieło składa się z dwóch części. W pierwszej, słowiańsko łacińskiej, obejmującej znaczniejszą część książki, autor podaje przy każdem nazwisku odpowiednie mu łacińskie, oraz cytaty źródeł, z których jest przytoczoną. a przy wielu dla porównania przytacza nazwy najważniejsze w innych językach słowiańskich. Praca więc ma nawet pewną wartość jako słownik po-równawczo-słowianski. Druga część, łacińsko-słowiańska, nie powtarza już żadnych szczegółów, objętych w pierwszej, obejmuje tylko wyliczenie nazwisk południowo-słowiańskich.

Przedłuża to i utrudnia nieco poszukiwania, ale ponieważ treściwość podobna miała źródło we względach' ekonomicznych, niemożna winić autora o la-konizm.

Słownik Szulka obejmuje około 12000 nazwisk południowo-słowiańskich i icli odmianek Jeśli zważymy, że bardzo tu mało nazwisk sztucznie tworzonych, t. zw. biurkowych, musimy przyznać, że ilość to nader poważna, a pracowite dzieło należy do wzorowych i najbogatszych.

Najważniejsze czasopisma specj aine.

Cały dziś niemal ruch naukowy archeologiczny koncentruje się na łamach czasopism specyalnych. Są to przeważnie organy stowarzyszeń naukowych. Co wychodzi w oddzielnych książkach, jest najczęściej przeznaczone dla szerszej publiczności, właściwe zaś prace, przyczynki, roztrząsania i spory naukowe ukazują się przedewszystkiem w owych magazynach, zostających pod redakcyą komitetów, złożonych z najwybitniejszych znawców przedmiotu.

Komplety takich czasopism stanowią nieprzebrany skarbiec cennych notatek i studyów, których znajomość obowiązuje każdego poważnego pracownika. Celem ułatwienia poszukiwań, najpoważniejsze i oddawna wychodzące czasopisma wydały pracowicie ułożone zbiorowe skorowidze rozumowane do kilku tomów lub nawet do całości.

Oto wykaz najważniejszych takich ognisk naukowych w zakresie Archeologii przedhistorycznej, a w znacznej części i Etnologii.

1.    Arckio fur Anthropologie. Wychodzi od 1866 r. (do r. 1889 wyszło 18 tomów).

2.    Zeitschrift fiir Ethnołogie. Wychodzi od 1869 r. (do 1889 r. wyszło 21 tomów).

3.    Maftrzauz pour Vhistoire primitioe... etc. Wychodzi od 1864 r. (do r. 1888 wyszło tomów 22).

4.    Reoue archeologigue. Wychodzi od 1844 r.

6.    Verhandlungen der Berliuer Gesell-schaftf. Anlhropoloyie... etc. Wychodzą współcześnie z Zeitschrift Jur FJhnologie.

6; Revue d'Anthropologie. Wychodzi od 1872 r. (do r. 1889 wyszło 18 tomów).

7.    Bulle lim de la Socieie d'Authropolo-gie de Pańs. Wychodzi od 1859 r. (do r. 1888 wyszło 29 tomów).

8.    Congres internalionavx d*anthro)>o-logie et d'archeologie prehisforigue. Od 1866 do 1889 r. 10 kongresów (Neucha-tel, Paryż, Norwich, Kopenhaga, Bolonia, Bruksela, Stokholm, Budapeszt, Lizbona, Paryż). 12 tomów.

Dla nas tej samej wagi są wydawnictwa Akademii Umiejętności w Krakowie:

9- Zbiór wiadomości do antropologii krajowej. Wychodzi od r. 1877 (do r. 1896 wyszło 18 tomów).