9742849146

Wprowadzenie

legitymizacji na kształtowanie się funkcji rachunkowości stał się przedmiotem rozważań A. Jastrzębowskiego.

Zdaniem M. Masztalerza, rachunkowość można traktować jako system znaków (język) umożliwiający kodowanie i dekodowanie informacji. System rachunkowości wykazuje podobieństwo do systemu językowego i jest złożony ze słownika oraz gramatyki. Autor w prezentowanym artykule przyjął za cel analizę tekstu Ustawy o rachunkowości w wymiarze semantycznym, syntak-tycznym i pragmatycznym.

Rachunkowość ze względu na swój przedmiot badawczy musi być zakwalifikowana do nauk humanistycznych, a pogłębiając tę klasyfikację - do nauk społecznych - i dalej, do nauk ekonomicznych. W związku z powyższym zmiany, jakie zachodzą obecnie w naukach ekonomicznych, nie mogą pozostać bez wpływu na rachunkowość. Do tak postawionej tezy odnosi się M. Mazurowska, która prezentuje ideę rachunkowości behawioralnej jako nurtu rozwijającego się w odpowiedzi na zmiany założeń, które dokonują się u podstaw nauk ekonomicznych.

Współcześnie coraz częściej od przedsiębiorstw wymaga się większej wrażliwości na otoczenie społeczne, etykę biznesowa, przestrzeganie praw człowieka. Coraz większy nacisk kładzie się na wizerunek oraz reputację, co nie pozostaje bez znaczenia na kierunek zmian w rachunkowości. W swoim artykule A. Kamela-Sowińska wskazuje na zwiększającą się rolę idei CSR w rachunkowości i skalę tego zjawiska, bowiem - zdaniem autorki -kierunki zmian w prowadzeniu współczesnego biznesu mają bezpośredni wpływ na kierunki zmian w rachunkowości, a szczególnie w sprawozdawczości finansowej.

Zdaniem K.R.Poppera, „nauka [...] to nie tylko użyteczne narzędzie. Chociaż nie może osiągnąć ani prawdy, ani prawdopodobieństwa, dążenie do wiedzy i poszukiwanie prawdy wciąż pozostają najważniejszymi pobudkami odkrycia naukowego”. Odnosząc się do powyższej myśli D. Garstecki podjął próbę określenia zależności między porównywalnością a przydatnością sprawozdania finansowego zgodnie z metodologią K.R. Poppera za pomocą wnioskowania falsyfikującego.

Problematyce sprawozdawczości finansowej poświęcony został artykuł W. Gosa, którego tezą przewodnią jest stwierdzenie, że nie można sporządzić jednostkowych sprawozdań finansowych, zarówno dla małych, średnich, jak i dużych jednostek gospodarczych, bez wykorzystania ksiąg rachunkowych prowadzonych według zasady podwójnego zapisu.

Złożoność obecnego modelu wyceny w rachunkowości sprawia, że logiczne uporządkowanie stosowanych rozwiązań dotyczących szacowania wartości jest trudne, o ile w ogóle wykonalne. Wynika to między innymi