1108720249

a w szczególności do opisu sposobu fonacji (wibracji wiązadeł głosowych). Autor zaproponował podział okresu sygnału EGG na 6 faz ruchu i dla każdej z nich wyznaczono parametry charakteryzujące relatywne czasy trwania i zmiany amplitudy. Wykazano, że na podstawie tych parametrów można opisać ilościowe i jakościowe (w sposób statystycznie istotny) zmiany fonacji wynikające bądź z realizowanej funkcji lingwistycznej, bądź też zmiany patologicznej. Badania dotyczyły grupy populacji niemiecko - języcznej.

Stosowany jest również sposób wyznaczania przebiegu funkcji tonu krtaniowego z zarejestrowanego przebiegu ciśnienia akustycznego [14, 97, 98, 104, 124], Badania, którym są poświęcone prace [22, 23, 24] opisują metody oceny stanu uszkodzeń narządu głosu (rozumianą jako ocenę stanu zdrowia pacjenta) w stosunku do grupy wzorcowej. W pracach [121, 122, 123] przedstawiono metody parametryzacji sygnału patologicznego mowy, natomiast pozycje [25, 27, 28, 61, 77, 80, 81, 109] omawiają problem rozpoznawania jakościowego i ilościowego obrazów i sygnałów medycznych. Najczęściej stosowanym sposobem rozpoznawania obrazów stanu deformacji są metody bazujące na technice sztucznych sieci neuronowych. Pozwalają one na odróżnienie wypowiedzi wzorcowej od patologicznych oraz przypisanie „odległości” między nimi. Prace związane z akustyczną analizą i diagnostyką stanu narządu głosu, jaką jest krtań oraz kanał głosowy wraz z ustami są prowadzone przez I. Titze (Uniwersytet IOWA) oraz firmę KayPentax w USA i dotyczą angielsko języcznej grupy populacji.

Z omówionych dotychczasowych badań wynika, że prace wielu uczonych dotyczyły następujących zagadnień i procesów:

-    generowania i emisji mowy,

-    modelowania elektroakustycznego i mechanicznego toru głosowego,

-    syntezy i analizy sygnału mowy,

-    kodowania sygnału mowy,

-    funkcjonowania i kształtowania prawidłowej mowy, leczenia zaburzeń mowy,

-    funkcjonowania narządów mowy oraz występujących zaburzeń i wad mowy,

-    cech osobniczych występujących w sygnale mowy (dla celów kryminalistycznych),

-    segmentacji i automatycznego rozpoznawania sygnału mowy,

-    diagnostyki medycznej, oceny zmian patologicznych i deformacji mowy w stosunku do przyjętych wzorców językowych.

Zatem zauważalny jest brak odpowiednich wibroakustycznych modeli patologii mowy polskiej, które by uwzględniały deformacje krtani. Poszukiwane są wszelkie czynniki, parametry, które w sposób obiektywny pozwolą wykryć i zarejestrować te zmiany. Opracowane na podstawie tych parametrów modele deformacji krtani pozwalałyby na dokładniejszą klasyfikacje dowolnie badanego sygnału akustycznego mowy. Uzyskane w ten sposób informacje mogą służyć do celów diagnostycznych, profilaktycznych (prewencyjnych) bądź terapeutycznych.