130859807

1

Wprowadzenie

We wszystkich społeczeństwach ludzie bezustannie kontaktują się ze sobą. Czasem polega to na współpracy, na przykład kiedy partnerzy biznesowi współpracują nad wspólnym projektem i odnoszą sukcesy. W innych przypadkach dochodzi do konkurencji; przykładem jest walka dwóch lub więcej firm o udział na rynku, albo kilku pracowników rywalizujących o awans, który może uzyskać tylko jeden z nich. W każdym wypadku ma zastosowanie termin wzajemna zależność - zachowanie jednej osoby wpływa na sytuację drugiej, pozytywnie albo negatywnie. Sytuacje wzajemnej zależności nazywają się sytuacjami strategicznymi, gdyż osoba wybierająca najlepszy sposób zachowania musi brać pod uwagę, jakie działania podejmą inne osoby w jej otoczeniu. Jeżeli partnerzy chcą odnieść sukces we wspólnie realizowanym projekcie, to można im poradzić, żeby skoordynowali swoje wysiłki. Jeżeli firma chce zmaksymalizować swój zysk, to powinna przeanalizować i ocenić pozycję swoich rywali. Jeżeli pracownik chce zapewnić sobie awans, to powinien wziąć pod uwagę przeciwstawne wysiłki swoich kolegów (może na przykład starać się wykorzystać ich wysiłek na swoją korzyść).

Trudno nie zgodzić się ze stwierdzeniem, że strategia jest podstawą funkcjonowania społeczeństwa. Jednak to stwierdzenie to dopiero początek. Bardziej ambitnie, możemy spróbować pogłębić nasze zrozumienie faktycznego i zalecanego przez teorię postępowania ludzi w sytuacjach strategicznych. Systematyczne studia tych zagadnień leżą u podstaw teorii interakcji strategicznych. Ta teoria jest wykorzystywana na wiele sposobów. Przede wszystkim określa ona język rozmów i wymiany idei dotyczących ludzkiego działania. Po drugie, tworzy ramy umożliwiające nam budowanie modeli sytuacji strategicznych - jest to proces, któiy wyostrza intuicję i ułatwia jasne i precyzyjne myślenie. Po trzecie, ta teoria pomaga śledzić logiczne implikacje teoretycznych założeń o ludzkim zachowaniu.

Logiczne myślenie o ludzkim zachowaniu okazało się w ciągu tysiącleci bardzo użyteczne. W czasach starożytnych kodeksy religijne i cywilne wskazywały bezpośrednio metody i standardy prowadzenia negocjacji, zawierania kontraktów i wymierzania kaiy, podobnie jest też dzisiaj. Na przykład babiloński Talmud określił reguły podziału majątku i wyznaczył kierunki rozwoju nowoczesnych teorii tego rodzaju. Od setek lat matematycy badali giy towarzyskie i próbowali wyznaczyć