1941127197

WRAŻLIWOŚĆ BERNARDA SINGERA    159

nadając tytuły jej rozdziałom. Wypowiedziane z trybuny sejmowej „owszem”⁵⁵ premiera Felicjana Składkowskiego już wkrótce stało się dla Sin-gera „owszem” znamiennym, symbolem zmian polityki rządu wobec Żydów w kierunku bojkotu ekonomicznego⁵⁶.

Zawodowe kompetencje Bernarda Singera

Singer nie miał wykształcenia dziennikarskiego. Nikt wówczas zresztą nie traktował wykształcenia w tym zawodzie w sposób formalny. Dziennikarzem albo się było — z talentu, z temperamentu, wreszcie z „rasy” — w sensie wrodzonych, narodowych predyspozycji — albo się nim nie było! Był absolwentem kursu historycznego i polonistycznego w Warszawskim Towarzystwie Kursów Naukowych (późniejszej Wolnej Wszechnicy Polskiej). Wiedzę nabytą na studiach stale pogłębiał lekturą. We wspomnieniach o Singerze często podkreśla się jego wielką erudycję. Józef Czapski zawarł w swym dzienniku następujący opis wspólnej kolacji z Singerem, w Jerozolimie, 26 stycznia 1943 roku⁵⁷: „S.⁵⁸ intelektualista, wszystko co mówił, Biblia, uwagi, porównania wszystko «terra incognita» dla J.”⁵⁹.

Bardzo pochlebnie wypowiada się o intelekcie Regnisa jego kolega z Klubu Sprawozdawców — Jacek Friihling: „Uzbrojony w błyskotliwe, zjadliwe, ironiczne pióro, równie zdolny jak pracowity, olśniewał olbrzymim oczytaniem”⁶⁰.

Bernard Singer był dziennikarzem — redaktorem. Nazwisko jego znajdujemy w rejestrze osób uprawnionych do używania tego tytułu, opracowanym w 1937 roku przez Specjalną Komisję Porozumiewawczą Związku Wydawców Dzienników i Czasopism i Związku Dziennikarzy RP⁶¹.

Za swoje komentarze, felietony, sprawozdania i reportaże Bernard Singer otrzymywał stosowne honoraria. Według Daniela Singera, była to suma 2000 zł. O zarobkach Singera tak pisał Rawicz:

⁵⁵    W dniu 4 czerwca 1936 roku, premier Felicjan Sławoj Skladkowski, mówiąc-o stosunku do lewicy, prawicy i kwestii żydowskiej, wyraził się niezbyt fortunnie, mówiąc m.in.: „w Polsce krzywdzie nikogo nie wolno. (...) Walka ekonomiczna, owszem, ale krzywdy żadnej”.

⁵⁶    „Owszem” premiera Składkowskiego może być uznane za niefortunne wyrażenie, nic zas' za przejaw antysemityzmu. Pojawiły się jednak jednocześnie pewne organiczcnia wobec mniejszości żydowskiej w różnych dziedzinach życia. Za: J. T o m a s z e w s k i: Niepodległa Rzeczpospolita, (w:) Najnowsze dzieje Żydów w Polsce w zarysie (do 1950 roku). Warszawa 1993, s. 209-210.

⁵⁷    Zob. J. Czapski: Tumult i widma. Paryż 1981, s. 21.

⁵⁸    „S” — skrót nazwiska Singera — inicjał został rozszyfrowany w dalszym ciągu tekstu dziennika Czapskiego.

⁵⁹    „J” — inicjał trzeciej z osób, biorącej udział w opisywanej kolacji, nie został rozwiązany.

⁶⁰    J. Friihling: W moim kalejdoskopie. Op. cii., s. 76.

⁶¹    Zob „Wykaz dziennikarzy [redaktorów — dop. mój — J.K.R.] pracujących na terenie Rzplitej Polskiej oraz korespondentów zagranicznych pism polskich”. Warszawa, lista nr 1. Prasa 1937, nr 2, s. 3. Prace nad rejestrem uprawnionych do używania tytułu redaktora prowadzone były w związku z przygotowywaniem „Układu zbiorowego pracy pomiędzy Związkiem Wydawców a Związkiem Dziennikarzy”. Singer był także wprowadzony w tok tych prac.