1999020418

(3) SKUTKI ULEWY W DOLINIE PRĄDNIKA 163

żonę z grubego gruzu i burząc stojące na ich drodze budynki, jak np. kilka chat w Prądniku Korzkiewskim i Ojcowskim. Pomiędzy Ojcowem a Pieskową Skalą stożki owe zasypały w dwóch miejscach szosę na wysokość 2 m, a ponieważ ich szerokość dochodziła do 30—40 m widać, jak wielkie masy materiału zostały w niezwykle krótkim

Fot. autora.

Fig. 2. Zasypanie szosy przez kamienisty stożek napływowy

pod Młynikiem w dolinie Prądnika.

czasie przez wodę przetransportowane (fig. 2). Stożek usypany pod Pieskową Skałą, u wylotu wąwozu od strony Sąspowa, zatarasował bieg Prądnika, który zmuszony został do omijania go wąskim rowem przydrożnym, częściowo zaś woda przesiąkała przez naniesiony gruz. Dłuższe dopływy — o mniejszym spadku, nie miały tak wielkiej siły transportowej jak potoki, spadające kaskadami ze zboczy jaru. Stożek u wylotu wąwozu za Krakowską Bramą w Ojcowie, chociaż również zasypał szosę, to jednak zbudowany był z mniejszej ilości materiału, a u wylotu doliny Sąspowskiej w ogóle nie powstał żaden stożek. Wszystko to trwało zaledwie kilkanaście minut, a dopiero po upływie 30—40 minut od zakończenia burzy, t. j. po godzinie 18, dotarła do Ojcowa fala wezbrania Prądnika, dochodząc w zwężeniach doliny do 3—4 m wysokości. Pokryła ona całe dno jaru, zrywając mniejsze drewniane mosty — u wylotu doliny Sąspowskiej, koło parku, naprzeciw góry zamkowej, przy drodze do Skały i in. Jednak już około godziny 20 w górnej części doliny wody opadły do rozmiarów zwykłego wezbrania. Bliżej Krakowa wysokość fali była mniejsza, w okolicach Zielonek mogła wyno-