223427832

JEZUS JEST MESJASZEM

Chrystusa i etapy istnienia w krótszej formie pojawiają się parokrotnie u św. Pawła ¹².

Dotychczas omówione etapy chrystologii miały za punkt wyjścia ziemskie dzieło człowieka Jezusa, podejmującego kenozę, dokonującego Odkupienia. Przy tym za osnowę służyła realizacja w Nim typu Sługi Jahwe. Jednakże „Szaweł, który i Paweł”, spadkobierca nie tylko myśli prorockiej, ale także i dydaktycznej ST, zwłaszcza jako były rabin, znalazł jeszcze jeden model ze ST dla swej chrystologii. Refleksja jego znalazła go w nauce o Mądrości Bożej, a znalazła pod wpływem potrzeb apostolstwa. Mianowicie w koniecznej polemice z błędami pregnozy musi on ukazać prawdziwą relację między Chrystusem Odkupicielem a całym stworzeniem. Po kilku formułach zarysowych na skutek swej lapidarności¹³, daje nam Apostoł bogate rozwinięcie tego tematu, jakim jest stosunek Chrystusa jako odwiecznej Mądrości Bożej do kosmosu, w innym swoim hymnie chrystologicznym.

4. HYMN O PRYMACIE KOSMICZNYM (Kol 1, 15-20)¹⁴

Sw. Pawłowi przebywającemu w rzymskim więzieniu w latach 61—63 jego uczeń Epafras składa sprawozdanie m. in. o niepokojących błędach, które zagrażają młodemu Kościołowi we frygijskich Kolosach. Nawróconym tubylcom, mieszaninie etnicznej wielu plemion, groził swoisty synkretyzm religijny. Ich nowinkarze szukali „bezpieczeństwa kosmicznego” w przesadnym kulcie duchów pośrednich, które były dla nich i aniołami ST i mitologicznymi „żywiołami świata”. Takie dążności groziły zniekształceniem obrazu Chrystusa jako jedynego pośrednika. Paweł więc reaguje energicznie ukazując w Liście do Kolosan bezwzględny prymat kosmiczny Chrystusa wobec wszelkich możliwych stworzeń, włącznie z ducha-

^tJ W porządku chronologii zapisania są to: 2 Kor 5, 21; 8, 9; Ga 4, 4; Rz 1, 3n; 8, 3. 31.

" W porządku chronologii zapisania są to: 1 Kor 2, 6—16 (por. z Ba 3, 38); 1 Kor 10, 1—4 (por. z Mdr 10, 5—11, 4); 2 Kor 3, 17n; 4, 4—6 (por. z Mdr 7, 25n). Sens ich: Chrystus jest tą Mądrością Bożą, która niegdyś wiodła Izraela, a teraz prowadzi Kościół. Ta Mądrość Wcielona odbija Boga, a zarazem przebóstwia z wolna wiernych. O tych tekstach z Mdr por. K. Romaniuk, Księga Mądrości, Poznań — Warszawa 1969, 251—259.

^M Magistralne opracowanie tego tematu A. Feuillet, Le Christ, Sagesse de Dleu d’aprćs les ćpttres paullnłennes, Paris 1966 otrzymało potem streszczenie tegoż autora: Christologle paulinlenne et traditlon blblląue, Desclće de Brouwer, 1973. Szczegółową egzegezę hymnu por. A. Jankowski, Listy więzienne, dz. cyt., 194—198. 224—239.

1073