223428028

112 Stanisław Leszczycki

William-Olssona, specjalne numery periodyków geograficznych wychodzących w Danii, Finlandii i Norwegii oraz szereg innych wydawnictw.

W czasie Kongresu odbyły się ogólne zebrania MUG, na których przyjęto sprawozdanie sekretarza generalnego z działalności za ostatnie 4 lata, plan pracy oraz budżet na okres 1961—1964. Do MUG przyjęto 11 nowych członków rzeczywistych: Australię, Bułgarię, Gwineę, Irak, Iran, Malaje, Niemiecką Republikę Demokratyczną, Południową Afrykę, Południową Koreę, Rumunię i Turcję oraz 2 członków stowarzyszonych: Hongkong i Singapur. W ten sposób obecnie MUG liczy 53 członków, w tym 42 członków rzeczywistych. Dokonano wyboru nowych władz Unii. Należą do nich: Prezes — C. T r o 1 1 (NRF), wiceprezesi: W. A h 1 m a n n (Szwecja), H. A w a d (Maroko), Ch. D. Harris (USA), F. T a d a (Japonia), K. B. Cumberland (N. Zelandia), I. Gierasimow (ZSRR), P. M o n b e i g (Francja) oraz sekretarz generalny H. B o e s c h (Szwajcaria).

Powołano dwie nowe komisje: kartografii oraz metod regionalizacji ekonomicznej. Dokonano wyboru przewodniczących 17 komisji. Wśród nich znalazło się dwóch Polaków: J. D y 1 i k (Komisja Geomorfologii Peryglacjalnej) i S. Leszczycki (Komisja Metod Regionalizacji Ekonomicznej). Ogólne zgromadzenie zatwierdziło również skład osobowy wszystkich komisji. Przewodniczącym Podkomisji Kartowania Geomorfologicznego został prof. M. KI i m a s z e w s k i, członek rzeczywisty Komisji Geomorfologii Stosowanej. Oprócz tego zostali wybrani, jako członkowie rzeczywiści: prof. A. J a h n (Komisja Ewolucji Stoków), prof. J. Kostrowicki (Komisja Światowego Zdjęcia Użytkowania Ziemi), doc. B. W i n i d (Klasyfikacji Geograficznych Książek i Map), doc. J. B a r b a g (Nauczania Geografii w Szkole). Ponadto kilku geografów polskich zaproszonych zostało na członków korespondentów komisji: prof. K. Dziewoński (Metod Regionalizacji Ekonomicznej), prof. R. Galon (Geomorfologii Brzegowej), prof. J. Kondracki (Atlasów Narodowych), doc. B. W i n i d (Atlasów Narodowych, Mapy Ludnościowej Świata, Strefy Wilgotnej Tropikalnej), dr L. Kosiński (Mapy Ludnościowej Świata), dr L. Starkel (Ewolucji Stoków). Jest to lista niekompletna, ponieważ nie wszystkie komisje od razu powołały swych członków korespondentów.

Wybór wielu geografów polskich do licznych komisji MUG jest najlepszym świadectwem ich energicznej pracy na obradach Komisji. Jedynie USA, Francja, W. Brytania i Niemcy wyprzedzają liczebnie ilość człon-ków-Polaków w Komisjach MUG. W związku z tym na geografów polskich spadły poważne obowiązki udziału w pracach organizacyjnych na polu współpracy międzynarodowej.

Niewątpliwie udział polskiej delegacji na Kongresie w Sztokholmie wypadł pomyślnie, świadcząc o dalszym rozwoju nauk geograficznych w Polsce.

Ocena XIX Międzynarodowego Kongresu Geograficznego nie jest łatwa, dokonano jej na posiedzeniu Komitetu Nauk Geograficznych PAN w dniu 21.X.1960 r. Stosunkowo liczny udział geografów polskich w obradach Kongresu pozwolił na nawiązanie bardzo wielu kontaktów osobowych. Dostarczył wielu nowych informacji o geografii na świecie, o metodach badań, pozwolił na aktualne zorientowanie się w poziomie nauk