226618234

DERMATOLOGIA NA CO DZIEŃ - POKAZ PRZYPADKÓW

transaminaz, co skutkuje koniecznością przerwania leczenia systemowego łuszczycy.

nieczność indywidualnego podejścia do planowania terapii u pacjentów z EPS.

Elastosis perforans serpiginosa -opis przypadku

Klaudia Orłowska-Orlik, Jolanta D. Torzecka

Klinika Dermatologii i Wenerologii Uniwersytetu Medycznego w Lodzi

Wprowadzenie. Elastosis perforans serpiginosa (EPS) jest rzadką chorobą skóry, należącą do grupy dermaloz perforujących. Ich istotą są zaburzenia przeznaskórkowej eliminaq'i produktów metabolizmu pochodzących z głębszych warstw skóry - w przypadku EPS są to włókna elastyczne o nieprawidłowej budowie. Patogeneza choroby nie jest do końca poznana. Stwierdzono, że występuje ona znamiennie częściej u pacjentów z aberracjami chro-mosomalnymi, chorobami tkanki łącznej i cukrzycą.

Cel pracy. Przedstawienie trudności w diagnostyce i leczeniu zmian skórnych u chorej z elastosis perforans serpiginosa.

Opis przypadku. Pacjentka 41-letnia, ogólnie zdrowa, zgłosiła się do Kliniki w marcu 2015 roku z powodu utrzymujących się od kilku miesięcy, początkowo ograniczonych, a następnie rozsianych na tułowiu, kończynach górnych i szyi zmian o charakterze kopulastych grudek z kraterowatym, sączącym ubytkiem lub czopem rogowym w centrum, układających się miejscami w ogniska obrączkowate. Zmianom towarzyszył umiarkowany świąd skóry. Wykonane kilkakrotnie badania histopatologiczne wycinków skóry sugerowały różnorodne rozpoznania: xanthoma ueruciformis, granuloma annulare, lupus uulgaris, necrobiosis lipoidica, morbus Kyrie, elastosis perforans serpiginosa. Ze względu na obrączkowaty układ wykwitów wykonano również badania immunologiczne (D1F i IIF), które wykluczyły rozpoznanie choroby pęcherzowej. Na podstawie obrazu klinicznego i obserwowanej ewolucji wykwitów potwierdzono diagnozę elastosis perforans serpiginosa. Wykorzystano różne metody leczenia: miejscową aplikaq'ę preparatów glikokortykosteroidowych, elektrokoagulację i krioterapię, doustne i miejscowe retinoidy, dzięki czemu uzyskano częściową poprawę kliniczną.

Wnioski. Elastosis perforans serpiginosa jest derma-tozą sprawiającą wiele trudności zarówno na etapie diagnostyki, jak i leczenia. Obecnie ważne miejsce w terapii zajmują miejscowo stosowane pochodne witaminy A. Opisany przypadek wskazuje na ko

Korelacja obrazu klinicznego, dermoskopowego i histopatologicznego w chorobie Grovera

Marta Makowska, Joanna Czuwara

Katedra i Klinika Dermatologiczna Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego

Wprowadzenie. Choroba Grovera (transient acan-tholytic dermatosis) charakteryzuje się występowaniem swędzących, grudkowych i grudkowo-pęche-rzykowych wykwitów, głównie na tułowiu i kończynach. Choroba Grovera może sprawiać trudności diagnostyczne. Podstawą rozpoznania jest badanie histopatologiczne, w którym wykazuje się ogniskową akantolizę ponad warstwą podslawną naskórka z rogowaceniem o typie dyskeratozy. Wyróżnia się cztery podstawowe odmiany histologiczne - typu choroby Dariera, choroby Haileya-Haileya, pęcherzycy i wyprysku.

Cel pracy. Analiza obrazu klinicznego, histopatologicznego i dermoskopowego zmian skórnych u dwóch pacjentów z chorobą Grovera.

Opis przypadków. Pierwszy pacjent to 58-letni mężczyzna, u którego na skórze tułowia i kończyn wystąpiły rozsiane hiperkeralotyczne zmiany grudkowe. W badaniu histopatologicznym stwierdzono cechy ogniskowej akantolizy i dyskeratozy w naskórku. W badaniu demoskopowym zaobserwowano wielokątne, żółto-brązowe struktury otoczone białym „halo", odpowiadające ogniskom dyskeratozy i pogrubienia warstwy rogowej. Występowały pojedyncze ogniska odpowiadające wydzielinie surowiczej i wynaczynieniom, poszerzone naczynia krwionośne oraz regularne, owalne, białe struktury z żółtym środkiem, co może odpowiadać pustym mieszkom włosowym z nieprawidłowym rogowaceniem w ujściach. Drugi paq'ent to 82-letni mężczyzna z rozległymi zmianami łuszczyco- i wypryskopo-dobnymi. W badaniu histopatologicznym stwierdzono cechy akantolizy w naskórku z liszajowatym i okołonaczyniowym odczynem zapalnym. W badaniu demoskopowym wykazano nieregularne, poszerzone naczynia krwionośne i brązowe, drobne, wielokątne ogniska z łuską na powierzchni.

Wnioski. Demoskopia może być metodą pomocną w diagnostyce różnicowej choroby Grovera. Do cech demoskopowych stwierdzanych u naszych pacjen-

397

Przegląd Dermatologiczny 2015/5