226618235

DERMATOLOGIA NA CO DZIEŃ - POKAZ PRZYPADKÓW

tów z chorobą Grovera należą wielokątne, żółto-brązo-we struktury pokryte łuską lub surowiczo-krwotocz-nym strupem oraz rozszerzone naczynia krwionośne.

Scleredema Buschke

Małgorzata Putała-Pośpiech, Ewa Robak,

Elżbieta Waszczykowska, Jolanta D. "lorzecka,

Anna Woźniacka

Klinika Dermatologii i Wencrologii Uniwersytetu Medycznego w Lodzi

Wprowadzenie. Scleredema Buschke to rzadko występujące schorzenie o dwóch szczytach zapadalności - w wieku dziecięcym oraz u młodych kobiet. Często powstaje bez uchwytnej przyczyny, może jednak być poprzedzone infekcją (najczęściej paciorkowcową) oraz towarzyszyć cukrzycy lub monoklo-nalnej gammapatii.

Cel pracy. Przedstawienie przypadku młodej kobiety z rozległym stwardnieniem skóry, które rozwinęło się w ciągu 2 tygodni.

Opis przypadku. Pacjentka, lat 37, została przyjęta do Kliniki z powodu symetrycznych, szybko postępujących stwardnień skóry i tkanki podskórnej obejmujących początkowo twarz, szyję i dekolt, a następnie górną część tułowia, ramiona i przedramiona. Wystąpienie pierwszych zmian było poprzedzone intensywnym stresem oraz infekcją górnych dróg oddechowych. W wynikach badań dodatkowych stwierdzono podwyższony poziom ASO, przeciwciał przedwjądro-wych ANA (SSA++, Ro- 52+++), w proteinogramie sugestia obecności białka monoklonalnego, w immu-nofiksacji ślad białka k, najprawdopodobniej wtórnie do choroby o podłożu autoimmunologicznym. W obrazie histopatologicznym zauważono niezmieniony naskórek, powierzchowne obszary skóry z cechami włóknienia i deplecji fibroblastów. Na podstawie obrazu klinicznego, danych z wywiadu oraz wyników badań dodatkowych rozpoznano scleredema Buschke. W leczeniu początkowo stosowano naświetlania UVA1, jednak ze względu na złą tolerancję oraz brak poprawy klinicznej zmodyfikowano terapię. Włączono antybiotyk, pulsy z metyloprednizolonu, predni-zon, melolreksat i uzyskano umiarkowaną poprawę kliniczną w postaci zahamowania postępu choroby oraz nieznacznego zmniejszenia nasilenia stwardnień.

Wnioski. Prezentujemy przypadek ze względu na szybko postępujące zmiany stwardnieniowe u młodej kobiety, wymagające szerokiej diagnostyki, jak również z powodu trudności terapeutycznych.

Linijna IgA dermatoza pęcherzowa - prezentacja przypadku

Izabela Dzikowska, Karolina Mohr,

Agnieszka Gerkowicz, Grażyna Chodorowska,

Dorota Krasowska

Katedra i Klinika Dermatologii, Wenerologii i Dermatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie

Wprowadzenie. Linijna IgA dermatoza pęcherzowa (ang. linear IgA bullous dermatosis - LABD) jest rzadkim, autoimmunologicznym, pęcherzowym schorzeniem skóry, o którego rozpoznaniu decyduje charakterystyczny obraz immunofluorescencji bezpośredniej (ang. direct immunofluorescence - DIF).

Cel pracy. Przedstawienie różnorodności morfologicznej zmian skórnych.

Opis przypadku. Do Kliniki Dermatologii w Lublinie został przyjęty 68-lelni pacjent z powodu wysiewu licznych, drobnych, dobrze napiętych pęcherzy o układzie rozetowym, na podłożu rumienio-wo-obrzękowym. Wykwity były zlokalizowane na skórze całego ciała, ponadto na błonach śluzowych jamy ustnej występowały nadżerki. Dodatkowo na powiekach były obecne liczne, drobne pęcherze z towarzyszącym zapaleniem spojówek. Paq'ent odczuwał świąd i pieczenie w miejscu wykwitów chorobowych, jednak jego stan ogólny był dobry. W trakcie diagnostyki w badaniu cytologicznym z dna pęcherza stwierdzono 20% eozynofdów oraz brak komórek akantolitycznych. W badaniu DIF stwierdzono natomiast obecność przeciwciał przeciwko błonie podstawnej naskórka w klasie IgA o intensywnym stopniu świecenia (++). W rozpoznaniu różnicowym brano pod uwagę inne choroby pęcherzowe o podłożu autoimmunologicznym, w tym pemfigoid i nabyte pęcherzowe oddzielanie się naskórka, a także reakcje polekowe skóry.

Wnioski. Różnorodność cech morfologicznych zmian skórnych nie pozwala na rozpoznanie choroby tylko na podstawie obrazu klinicznego. Niezbędne jest potwierdzenie podejrzenia choroby za pomocą badania immunologicznego.

398

Przegląd Dermatologiczny 2015/5