242073939

Jak się okazało, Józef Dambek nawet po formalnym ogłoszeniu „Rawicza” prezesem „Gryfa” ani nie uszczuplił przyznanych sobie samowolnie kompetencji, ani też nie zmienił niebezpiecznego stylu pracy. Od samego początku żądał wprost chorobliwie od podwładnych tworzenia i gromadzenia dokumentów dla historii. To hasło było głośne, a - co gorsze - bardzo ryzykowne we wszystkich ogniwach organizacyjnych. Werbunek nowych członków odbywał się właściwie jawnie wbrew zasadom konspiracji, zwłaszcza w warunkach wszechobecności donosicieli gestapowskich i inwigilacji każdego Polaka na Pomorzu Gdańskim. W dużej mierze bez specjalnych zastrzeżeń można przyjąć spostrzeżenia „Juhasa” („Antoniego”, inspektora AK „na cemencie”, Alfonsa Jarockiego), który w Sprawozdaniu o działalności TO W GP, krytycznie naświetlając metody werbunku członków, pisze dosłownie: „Wpodejściu do niektórych członków odnoszących się z pewną rezerwą do pracy konspiracyjnej powoływano się na ks. pułkownika, a na dowód legitymowano się jego fotografią [...] Dowiedziałem się [...], że organizacja posiada stację nadawczą, że członkowie jej zaopatrzeni zostaną w stacje radiowe, że do komendy głównej przybył delegat z meldunkiem, żeby być