Różnice międzygrupowe wystąpiły także w zakresie treściowej struktury religijności. Dotyczą one skal: prośba o wsparcie (p<0,005), doświadczenie pomocy (p<0,031), preferowanych stylów kontaktu z Bogiem oraz emocjonalnych wskaźników doświadczenia religijnego (tab. 6). Alumni z postawą dysymulacji częściej twierdzą, że doświadczyli pomocy od Boga. Natomiast alumni, którzy nie ujawniają tendencji do dysymulacji częściej proszą Boga o wsparcie, a także są bardziej aktywni w relacji religijnej - bez względu na to, czy swoją rolę pojmują jako współpracującą (p<0,048), pasywną (p<0,023), czy animującą (p<0,035). Doświadczenie religijne nierzadko rodzi w nich szereg trudnych emocji: lęk (p<0,001), niezadowolenie (p<0,006), poczucie winy (p<0,028).
Tabela 6. Porównanie grup wyodrębnionych przy pomocy analizy skupień w skalach mierzących treściową strukturę religijności (RST). ___
RST |
Dysymulacja |
Norma |
Test t | |||
M |
SD |
M |
SD |
t |
P | |
Prośba o wsparcie |
36,31 |
7,12 |
40,24 |
5,31 |
-2,91 |
0,005 |
Doświadczenie wsparcia |
22,00 |
2.00 |
20,95 |
2.70 |
1,88 |
- |
Wysłuchanie |
12,80 |
1.47 |
12,27 |
1.75 |
1.42 |
- |
Pomoc |
9,20 |
0.92 |
8.68 |
1.12 |
2,20 |
0,031 |
Współpracujący |
8,00 |
1.78 |
8,63 |
1.16 |
-2.00 |
0,048 |
Passywny |
11,63 |
2.46 |
13,22 |
3.31 |
-2.32 |
0,023 |
Animujący |
16,86 |
3,88 |
18,39 |
2,73 |
-2,14 |
0,035 |
Doświadczenie przebaczenia |
21,14 |
2,64 |
21,60 |
6.39 |
-0,38 |
- |
Wdzięczność |
13,77 |
1.38 |
13,15 |
1.61 |
1.78 |
- |
Uwielbienie |
13,57 |
1.36 |
13,27 |
1.51 |
0,90 |
- |
Lęk |
15,69 |
4,21 |
19,95 |
6.29 |
-3,30 |
0.001 |
Niezadowolenie |
8.10 |
2.65 |
10,27 |
3,73 |
-2.80 |
0.006 |
Poczucie winy |
13,13 |
2.06 |
14,41 |
2,74 |
-2,24 |
0,028 |
Wspólnota |
21,85 |
2,48 |
21,43 |
2.72 |
0,65 |
- |
Cierpienie |
20,03 |
2,92 |
19,73 |
3,21 |
0,43 |
- |
Badani alumni prezentują odmienne style poznania religijnego, w zależności od przyjmowanej postawy wobec badania. Różnice te dotyczą właściwie dwóch stylów zakładających włączanie transcendencji, a zróżnicowanych w zakresie sposobu przetwarzania treści religijnych, na kontinuum od literalności do symboliczności: ortodoksji (p<0,011) i wtórnej naiwności (p<0,021). Jedni i drudzy uznają realność przedmiotu religijnego, ale w odmienny sposób rozumieją religię. Ci z tendencją do dysymulacji ujawniają preferencję stylu ortodoksyjnego, a więc dosłownie interpretują twierdzenia religijne, pozostali natomiast są otwarci na odkrywanie znaczeń w religii i jej symboliczną interpretację.
17