119
w nowych sytuacjach, mobilizacji w przekształcaniu lokalnej rzeczywistości.
Uczestnictwo w przyszłości to kształtowanie społeczeństwa wiedzy, „społeczeństwa, które stykając się ciągle z nowymi wyzwaniami, staje się bardziej otwarte, twórcze, lepiej wykształcone, bardziej świadome swych możliwości”60. W warunkach demokracji szczególnym aspektem uczestnictwa w przyszłości jest niewątpliwie działanie na rzecz rozwoju społeczeństwa obywatelskiego. Jego istotę stanowi aktywność członków. Aktywność tę pojmuje się w różny sposób61. Stanisław Michalczyk wskazuje na istnienie dwóch kanałów osiągania społeczeństwa obywatelskiego: formalnoprawnego (istnienia odgórnych, prawnych gwarancji wpływu obywateli na procesy lokalne) i wolicjonalno-spontanicznego (oddolnego), polegającego na chęci uczestniczenia w tych procesach, wymagającego komunikacji, bez której oddala się idea lokalnego społeczeństwa obywatelskiego62. Z perspektywy uczestnictwa najistotniejszy wydaje się wymiar oddolny. Wskazywane ułomności społeczeństwa, takie jak mała aktywność społeczna i niski poziom debaty publicznej na szerszą skalę przemóc mogą właśnie media lokalne63.
Pierwszym krokiem jest oczywiście rzetelna informacja. Zasadniczą kwestią jest również właściwa współpraca mediów z władzami samorządowymi oraz organizacjami pozarządowymi. Media odgrywają bardzo istotną rolę w mobilizacji grup lobbystycznych, „tworzeniu consensusu władz, grup znaczących, liderów spośród mieszkańców oraz samorządu”64, jak i w ostatniej fazie działania: „praktycznej realizacji przyjętych rozwiązań”65.
60 M. S m o 1 c ń: Przemysł kultury. Wpływ na rozwój miast, Kraków 2003, s. 59.
61 Bywa, że analizy stanu społeczeństwa obywatelskiego pomijają całkowicie problematyką mediów lokalnych, podkreślając jedynie znaczenie mediów publicznych lub ograniczając kwestie demokracji obywatelskiej do bezpośredniej relacji między obywatelami i władzą. Podkreśla się najczęściej polityczny wymiar obywatelskiej partycypacji (zainteresowanie sprawami publicznymi, udział w wyborach) lub wskazuje rolę społecznej działalności obywateli: przynależność do stowarzyszeń i organizacji pozarządowych (tzw. NGO - non government organizations) i podejmowane w ich ramach działania, uznając niekiedy liczbę organizacji pozarządowych za wskaźnik rozwoju społeczeństwa obywatelskiego. M. M a r o d y: Przemiany więzi społecznych i ich konsekwencje dla sfery publicznej [w:] M. M a -rody (red.:) Zmiana czy stagnacja? Społeczeństwo polskie po czternastu latach transformacji, Warszawa 2004, s. 227. Zwraca się uwagę, iż także wymiar ekonomiczny (rozwój gospodarki rynkowej, kapitału ekonomicznego i finansowego) przesłania niekiedy pozostałe przejawy „obywatclskości” w społeczeństwie. B. Jałowiecki, M. S. Szczepański: Rozwój lokalny i regionalny w perspektywie socjologicznej. Tychy 2002, s. 65.
62 S. M i c h a 1 c z y k: Media lokalne w systemie komunikowania. Współczesne tendencje i uwarunkowania rozwojowe, Katowice 2000, s. 50.
63 „Trudno jest mówić o właściwym rozwoju demokracji lokalnej bez jawności życia politycznego i gospodarczego w obrębie społeczności (np. gminy), bez wymiany poglądów i opinii, bez możliwości formułowania oraz publicznego wyrażania krytyki działań lokalnego establishmentu, bez możliwości publicznego formułowania i dyskutowania programów rozwojowych. Jawny i publiczny obieg informacji w tym względzie powinien zachęcać do uczestnictwa w tym procesie jak najszersze grupy zamieszkałe na danym obszarze”. Ibidem, s. 43-44.
64 W. M i s i a k: Współczesne koncepcje teoretyczne w socjologii miasta, [w:] W. M i s z t a 1, J. S t y k (red.): Stare i nowe struktury społeczne, t. III, Czynniki miastotwórczc w okresach wielkich zmian społecznych, Lublin 2002, s. 31-34.
65 Ibidem.