UBIORY PROFESORÓW I UCZNIÓW. 3 4 9
tecie paryskim, wstawiono osobne punkta, przepisujące jakość, krój, materyą i barwę ubiorów 1 2.
Na wzór tedy Paryża, a raczej Pragi i Wiednia, gdyż tymi przeważnie drogami szedł do naszej wszechnicy obyczaj paryski, zaprowadzono i u nas osobne urzędowe ubranie dla magistrów filozofii i dla całego uniwersytetu. Nie możemy wprawdzie wskazać na ustawy, któreby nam wykazały, że się to stało w samym początku otwarcia odnowionego uniwersytetu w r. 1400. O zwyczajach istniejących w uniwersytecie Kazimierzowskim dla braku zupełnego źródeł żadnej nie mamy wiadomości.
Pierwsza ustawa, która w naszym uniwersytecie urzędowy ubiór przepisuje, datuje z r, 1415 i wymaga, aby kandydaci obu stopni filozoficznych od chwili zgłoszenia się do egzaminu aż do promocyi nie występowali nigdzie sine habitu3, tj. bez ubrania przepisanego. Widzimy stąd, że już przed r. 1415 ogłoszone były jakieś ustawy odnoszące się do ubiorów urzędowych magistrów; dowodzi tego ów lakoniczny wyraz sine habitu. Nie inaczej jak in habitu mają być ubrani magistrzy filozofii, w czasie dysput zwyczajnych i quodlibet, przy recepcyach magistrów za granicą promowanych i w kościele na nabożeństwach uniwersyteckich3.
Obie co dopiero wspomniane ustawy z r. 1415 nazywają urzędowy ubiór magistrów ogólnikowo habitus. Specyalną nazwę znajdujemy w rozporządzeniach z lat 14294 i 1449 5. Uchwalono mianowicie, aby magistrzy obu kolegiów, większego i mniejszego, wszędzie, gdzie w urzędowym charakterze występują, byli ubrani w tabardy dobre i odpowiednio zrobione. Z źródeł przekonujemy się, że wprowadzeniu w życie owej ustawy stanęło na przeszkodzie ubóstwo wielu magistrów, nie posiadających funduszów potrzebnych do sprawienia sobie owych ubiorów. Aby tedy ustawę przeprowadzić, zakupił uniwersytet dwa postawy sukna i rozdał je między magistrów, którzy takiej pomocy potrzebowali, wziąwszy od każdego
(Arch, do dziejów lit. i ośw.
w
Tamże, 1. c., IV, str. 273.
Zob. Muczkowski, Statuta, str. XXV.
Tamże, str. XXV.
Zob. Statuta Collegii maioris ed. Szujski Polsce, Tom I, str. 13, De habitu magistrali),
Tamże, str. 17.