3110399009

W tym miejscu warto przypomnieć, że w systemach linuksowych zwykle użytkownik ma do wyboru jedną z wielu równorzędnych powłok. Przykładowe możliwości to: sh, bsh, csh, ksh, bash i zsh.

Przypomnijmy raz jeszcze rysunek zamieszczony poprzednio. Użytkownik wydaje polecenie shellowi — zostanie on albo rozpoznany jako polecenie wewnętrzne, albo nastąpi próba uruchomienia programu zewnętrznego.

Nawiasem mówiąc, pojęcie shella można także skojarzyć ze starymi (naprawdę starymi!) grami -tzw. text adventure. Poniższe dwa ekrany pokazują możliwości kultowej (w swoim czasie) gry

The Hobbit, wydanej na ośmiobitowy komputer ZX Spectrum w 1982 roku (ćwierć wieku

temu!).

Z uwagi na bardzo ograniczone możliwości sprzętowe, program raczej opisywał niż pokazywał graczowi otaczającą go scenę. W takich warunkach trudno było o stworzenie wygodnego (wg dzisiejszych standardów) interfejsu użytkownika. W związku z tym gracz musiał korzystać z ograniczonego zestawu poleceń, wpisywanych z konsoli (np. TAKE, ATTACK, LOOK, GO,

SAY itp.). Przykładowo, można było wykonać taką sekwencję:

TAKE RING (weź pierścień) WE AR RING (załóż pierścień)

DRAW SWORD (wyciągnij miecz)

ATTACK ORC WITH SWORD (zaatakuj orka mieczem)