3197489152

12 Ekologiczny nurt zarządzania strategicznego

ponieważ cechy te, podlegając losowej modyfikaqi, tworzą różnorodność, w której wyniku w sposób ewolucyjny wyłaniają się nowe gatunki¹.

Według ekologów populaq'i, aby zrozumieć procesy ewoluqi należy rozpatrywać je na poziomie całej populaq'i. Gdy jakiś gatunek zdobywa niszę zasobów, które dotychczas były wykorzystywane przez inny gatunek, to wówczas następuje zmiana struktury całej populaq'i. Osobniki należące do tego samego gatunku mają podobne silne i słabe cechy, co powoduje, że do przetrwania lub upadku zmierza cały gatunek.

To podejście umożbwia badaczom zrozumienie dynamiki zmian wpływających na całe populacje organizaqi. Gatunkami, czy populaqami są zbiory organizaq'i mające wspólne cechy lub podobny „los" zależny od okoliczności (otoczenia). Rozpatruje się cykle życia organizacji, rodzaje otoczenia ze względu na znajdujące się też w nich zasoby, dostępność nisz zasobowych.

Ekologowie organizaq'i twierdzą, że zwłaszcza zdobycie nisz zasobowych jest najważniejsze, gdyż wiąże się z wyparciem z nich konkurentów i udostępnieniem ich całej populaq'i. Takie podejście można wykorzystywać przy badaniu znikania populaqi organizaqi w wyniku wir-tualizaqi ich otoczenia i powstawania nowych populacji. Badanie tego, jak zmienia się struktura nisz zasobowych (obecnie głównie technologicznych) pozwala zrozumieć skąd biorą się sukcesy i porażki różnych organizacji oraz jaka jest rola przełomowych technologii, które mają zmienić strukturę całych sektorów.

Podsumowując ekologia organizacji jest w pełnej opozycji do podejścia nastawionego na adaptowanie się organizaqi do zmian w ich otoczeniu. Mankamenty tego podejścia polegają na tym, że:

zakłada się, że nie mamy sytuacji, gdy występuje nadmiar zasobów (są to nie częste przypadki, lecz także występują), przecenia się rolę konkurowania, które wraz z walką o zasoby ma być podstawą doboru naturalnego,

pomija się rolę wyborów strategicznych wytyczających kierunki rozwoju,

nie bierze się pod uwagę siły dominujących wielkich korporaq'i, które potrafią przeżyć „karmiąc się" małymi organizaqami.

G. Morgan, Obrazy organizacji, PWN, Warszawa 1997.