3279958787

85

MALI BRACIA

Tak było do wojny, która oczywiście osłabiła rozwój Zgromadzenia męskiego.

ZGROMADZENIE ŻEŃSKIE. Równolegle powstały dwa Zgromadzenia żeńskie. Jedno w sierpniu 1933 r. kontemplacyjne, Małe Siostry cd Serca Jezusa; drugie w 1939 r., specjalnie zwrócone ku Islamowi, wnikające w życic codzienne, Małe Siostry od Jezusa. Założycielka tych ostatnich, Mała Siostra Magdalena od Jezusa, mieszkała od dwóch lat z jedną towarzyszką na skraju saharyjskiej oazy, w pobliżu koczującej ludności.

Lata 1945—1946 stają się początkiem rozwoju. Małe Siostry od Jezusa zakładają w Tunisie nowicjat i otwierają w Aix pierwszą placówkę robotniczą. To samo robią i Bracia. Różnią się ich placówki od wielkich pustelni Kartuzów (la Chartreuse) obejmujących około trzydziestu zakonników żyjących z jałmużny. Na ,,Placówkach Małych Braci” jak i na „Placówkach Małych Sióstr” grupuje się trzech, czterech lub pięciu członków. Utrzymują się z pracy. Poza tym nie ograniczają się już do krajów objętych Islamem (jakkolwiek uczniowie o. de Foucauld nadal maja szczególnie życzliwy stosunek do mahometan), zakładają swoje placówki wśród najbiedniejszych, najbardziej poniżonych i opuszczonych, tam, gdzie się tacy znajdują.

Równocześnie krystalizują się nastawienia duchowe; nie są one nawet * dotąd ostatecznie sprecyzowane; w oparciu o jasno określone założenia otwierają się ciągle nowe perspektywy wywołane potrzebami i doświadczeniami, jakie niesie bieżące życie, a także różnymi wskazówkami o. de Foucauld. Można by powiedzieć, że następcy jego idą tą samą co on drogą, wychodzą od koncepcji, prawie niewykonalnej w swej surowej postaci, by ją po trosze wzbogacać, pogłębiać w kontakcie z życiem, utrzymać właściwą jej oryginalność.

ROZWÓJ BŁYSKAWICZNY. Od tej pory rozwój idzie błyskawicznie. W październiku 1946 r. było 16 Małych Braci (prócz nich 10 nowicjuszy). We wrześniu 1958 r. było ich już 194, 32 nowicjuszy i około 30 kandydatów. W 1948 r. wszyscy byli Francuzami. W 1958 r. rekrutowali się z 16 narodowości. W 1948 r. apostołowali jedynie we Francji i w Północnej Afryce, a w 1958 r. (tj. w 10 lat później) mieli już 52 placówki w 19 krajach, a wielu Braci należy do obrządków wschodnich.

Oto jak się przedstawia ten wzrost liczebnie i terenowo:

W 1949 r. — 4 placówki (3 we Francji i 1 w Syrii).

W 1950 r. — 5 placówek (Francja, Afryka Północna, Liban). Dotąd ograniczano się do Francji, Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu. Od 1950 r. zasięg rozszerza się na Afrykę Czarną i na Chile.

W 1954 r. powstaje 8 fundacji w 5 krajach w 3 częściach świata. Są to placówki w Kamerunie, Pakistanie, Peru, Wietnamie i Algerii.