W tym miejscu trzeba wyjaśnić, że w budowie samochodu przyjęło się nazywać ramą ten jego element, który przenosi wszystkie obciążenia na niego działające i do którego przymocowane jest nadwozie i zespoły podwozia. W rozdziale 5 przedstawiono definicję ramy z punktu widzenia jej budowy i sposobu przenoszenia obciążeń. Biorąc zatem pod uwagę budowę i sposób przenoszenia obciążeń, ramy a właściwie ogólniej przestrzenne ustroje nośne dzieli się na:
- przestrzenne konstrukcje kratownicowe (kratownice przestrzenne),
- przestrzenne konstrukcje ramowe (ramy przestrzenne).
Poniżej przedstawiono kilka ciekawych przykładów rozwiązań przestrzennych ustrojów nośnych samochodów. Na Rys. 2.5 pokazano ustrój nośny samochodu Mercedes Benz 300SL z lat 50-tych XX wieku. Jest to bardzo ciekawa, przestrzenna konstrukcja kratownicowa. Jej pręty są połączone w węzłach w ten sposób, że tworzą trójkąty. Sposób przenoszenia obciążeń w kratownicy (będzie o tym mowa w podrozdziale 5.1) sprawia, że jest to konstrukcja bardzo lekka przy dużej wytrzymałości. Masa tej ramy nie przekracza 100 kg, a sam samochód był w swoich czasach jednym z najlepszych aut sportowych. Trzeba też zwrócić uwagę, że nie zaprojektowano tu żadnej strefy kontrolowanego zgniotu, która mogłaby pochłonąć energię ewentualnego zderzenia. Pręty mają duże smukłości co wpływa na zwiększenie możliwości uszkodzenia w wyniku wyboczenia. W razie zderzenia odkształcenia ramy pochłoną stosunkowo niewiele energii.
Rys. 2.5 Rama Mercedes Benz 300SL.