3220343243

dzieła „Socjalism” wydanego w 1922, jak i uczestnictwu w prywatnych seminariach Misesa, zmienił on swoje zaopatrywania na problemy społeczno-gospodarcze.

Po latach, we „Wprowadzeniu” do autobiografii Ludwiga von Misesa Hayek napisał, „pojawiłem się u niego, nie jako student, lecz jako świeżo wypromowany doktor praw, a jednocześnie podlegający mu pracownik urzędu specjalnego, utworzonego wówczas w celu przygotowania warunków traktatu pokojowego z ST. Germain. List od mojego nauczyciela uniwersyteckiego, Fryderyka von Wiesera, w którym przedstawiał mnie jako obiecującego młodego ekonomistę, Mises skwitował uśmiechem, dodając w formie komentarza, że nigdy nie widział mnie na swoich wykładach (...) Dopiero po moim powrocie z Ameryki, w lecie 1924 roku, zostałem przyjęty do owego kręgu, który istniał już od dłuższego czasu i poprzez który Mises działał naukowo w Wiedniu. Mam na myśli „seminarium Misesa”, jak nazywaliśmy wtedy odbywające się co dwa tygodnie wieczorne dyskusje w jego biurze. Są one we „Wspomnieniach” dokładnie opisane, choć w swojej skromności Ludwig von Mises nie wspomina w ogóle o nie mniej ważnych, regularnych, trwających najczęściej do późna w nocy dyskusjach toczących się już po części oficjalnej w jednej z wiedeńskich kawiarni. Nie były to (...) wykłady w ścisłym tego słowa znaczeniu, lecz raczej dyskusje pod okiem starszego przyjaciela”¹⁵.

W pierwszym okresie po „przemianie”, Hayek skupił się na problemie rachunku ekonomicznego i alokacji zasobów w gospodarce socjalistycznej. Przejął tym samym i rozwinął argument Misesa. Jednak później swoją krytykę socjalizmu, skierował w stronę, „...idei mówiącej o zdolności ludzkiego umysłu do ogarnięcia wszystkich, nawet najbardziej złożonych zjawisk społecznych, do świadomego ich tworzenia, kształtowania i kontrolowania”¹⁶.

We wczesnych latach trzydziestych XX wieku Friedrich August von Hayek rozpoczął zaciętą polemikę z John Maynard Keynesem zapoczątkowaną na łamach Economic Journal. Rozpoczął tym samem batalię z „keynesizmem”, którego popularność rosła na wskutek promowania interwencjonistycznej polityki rządów. Teorie Keynesa odnosiły sukcesy szczególnie po II wojnie światowej, w tym czasie Szkoła Austriacka została prawie całkowicie zapomniana. Jednak losy odwróciły się w 1974 roku, kiedy Hayek wraz ze Szwedem Gunnarem Myrdalem otrzymał Nagrodę

¹⁵    L. von Mises, Wspomnienia wraz z kompletną..., op. cit., s. 17.

¹⁶    K. Kostro, Hayek kontra socjalizm: debata socjalistyczna a rozwój teorii społeczno-ekonomicznych Friedricha Augusta von Hayeka, Warszawa 2001, s. 13.