dobrych praktyk. Instytut Spraw Publicznych uczestniczy w organizacji seminariów i konferencji informacyjnych i upowszechniających rezultaty wypracowane podczas realizacji zadania. ISP jest też odpowiedzialny za utrzymywanie roboczych kontaktów z partnerstwem realizującym zadanie 2 i przepływ informacji między partnerstwami o postępach i osiąganych przez nie rezultatach w zakresie standaryzacji pracy socjalnej, uwzględniając w tym zakresie także pracę z rodziną.
Partnerzy podzielili odpowiedzialność za proces wypracowywania kluczowych rozwiązań modelowych. Stowarzyszenie CAL odpowiada za prace standaryzacyjne w zakresie animacji społecznej i lokalnej polityki społecznej, a Instytut Spraw Publicznych za prace dotyczące mediacji (z zakresu współpracy instytucjonalnej, kooperacji między różnymi podmiotami środowiska lokalnego, by wytwarzać współodpowiedzialność za konstruowanie i realizację lokalnej polityki społecznej i zajmowania się sprawami społecznymi, z uwzględnieniem funkcjonowania lokalnego systemu pomocy dziecku i rodzinie).
B. Cele i profil zadania
Celem jest wypracowanie innowacyjnego standardu środowiskowej pracy socjalnej:
• w który do końca 2013 roku zostanie wyposażona grupa ok. 3000 pracowników socjalnych z obszaru całej Polski, zatrudnionych w różnych instytucjach pomocy społecznej, a także w organizacjach pozarządowych aktywnych w obszarze pomocy i integracji społecznej.
• który zorientowany jest na aktywizujące wsparcie grup społecznych, środowisk i społeczności lokalnych zagrożonych marginalizacją i wykluczeniem społecznym,
• którego cechą jest wyprzedzające reagowanie na sytuację społeczno-zawodową osób zagrożonych społeczną marginalizacją i wykluczeniem,
• który zakłada wykorzystanie trzech nowych ról zawodowych pracowników socjalnych: animatora, mediatora i lokalnego polityka społecznego,
• który będzie miał formę wsadu merytorycznego do projektów aktów prawnych, możliwych do wykorzystania przez MPiPS, zwłaszcza w zakresie prawnych regulacji prowadzenia pracy socjalnej, zawartych w Ustawie o pomocy społecznej.
Prace nad tworzeniem standardu przebiegać będą równolegle w dwóch płaszczyznach:
1. operacjonalizowania pracy ze środowiskiem lokalnym jako określonej metody pracy socjalnej, z uwzględnieniem specyfiki polskiej w zakresie funkcjonowania społeczności lokalnych i instytucji pomocy społecznej (regulacje zawarte w Ustawie o pomocy
2