414223535

Standardy współpracy administracji publicznej z sektorem pozarządowym, Instytut Spraw Publicznych. 2006

Na podstawie analizy dokumentów [por. Skrzypiec 1999a] możemy wyróżnić trzy podstawowe uwarunkowania między sektorowej współpracy przed 2003 r.:

•    Międzysektorowa współpraca postrzegana jest co najwyżej jako mechanizm realizacji zadań własnych instytucji, nie zaś jako element polityki tejże instytucji, o czym przekonuje brak powiązania stosowanych mechanizmów z dokumentami strategicznymi.

•    Dominująca koncentracja na aspekcie finansowym - zasady transferu i rozliczania środków publicznych - natomiast jedynie sporadycznie rozwija się inne formy współpracy. W związku z czym regulacje normatywne podejmowane przez instytucje publiczne mają charakter techniczny i dotyczą jedynie „trybu postępowania o udzielnie dotacji, sposobu jej rozliczania oraz sposobu kontroli wykonania zadań własnych jednostki publicznej zleconych podmiotom nie zaliczanym do sektora finansów publicznych i nie działających w celu osiągnięcia zysku”.

•    Wprowadzono nową kategorię podmiotów uprawnionych do uczestnictwa w systemie współpracy, a mianowicie „podmioty nie zaliczane do sektora finansów publicznych i nie działające dla realizacji zysków”, która jest szersza niż sektor organizacji pozarządowych.

Na podstawie badań empirycznych [por. Frączak, Skrzypiec 2002, Barometry] można zidentyfikować osiem uwarunkowań urzeczywistnienia współpracy międzysektorowej z okresu sprzed obowiązywania przepisów UDPP. Należy stwierdzić, że wyróżnione powyżej założenia o charakterze normatywnym silnie determinowały faktycznie stosowane procedury współpracy. Wspomniane warunki to:

•    „Wielotorowość” współpracy - współpraca, w szczególności dystrybucja środków finansowych odbywała się nie tylko na podstawie Uchwał podejmowanych w trybie art. 118 Ustawy o finansach publicznych, ale także na podstawie innych aktów rangi ustawowej, jak np. Ustawa o pomocy społecznej czy prawa lokalnego, jak np. Programy profilaktyki przeciw alkoholowej;

•    „Automatyzm” współpracy - powtarzalność wspieranych zadań (zakresu, form i odbiorców) i wspieranych podmiotów;

•    Niewydolność procedur dystrybucji środków finansowych - sposób organizacji procesu selekcjonowania działań do dofinansowania przyczyniał się do występowania