365605917

Rozdział 1. Układ krążenia. Sztuczne narządy

Rys. 1.4 Polski system wspomagania serca POLCAS: a) komora wspomagania serca POLVAD, b) jednostka sterująca POLPDU-401 (Religa 2007).

1.4.2 Sztuczne zastawki

Nie zbudowano dotychczas idealnej protezy zastawki, wciąż prowadzi się badania w tej dziedzinie i doskonali stworzone już modele. Idealna proteza zastawki powinna: wprowadzać minimalne opory przepływu, mieć minimalny przepływ wsteczny,

nie generować turbulencji ani obszarów o dużych naprężeniach ścinających, nie tworzyć obszarów stagnacji oraz separacji strumieni, charakteryzować się dużą trwałością,

być wykonana z materiałów nietoksycznych i nie wchodzić w reakcje z tkankami. Sztuczne zastawki można podzielić na zastawki:

mechaniczne - budowane z tworzyw sztucznych, ceramiki i metalu

biologiczne - budowane z materiału biologicznego lub jako odpowiednio preparowane

zastawki zwierzęce i ludzkie.

Pierwszą sztuczną zastawką była zastawka kulowa Starr - Edwards (rys. 1.5a), która została wszczepiona po raz pierwszy w 1960 r. w pozycji mitralnej. Zastawka ta składała się z kulki z tworzywa sztucznego poruszającej się w metalowym koszyku i charakteryzowała się dużą wytrzymałością oraz niskim poziomem hemolizy. Zastawki kulowe były stosowane klinicznie przez ponad dwadzieścia lat (Darowski i in. 2001). Następnie stosowano znacznie doskonalsze zastawki dyskowe jedno (rys. 1.5b) i dwupłatkowe (rys. 1.5c). Mechaniczna zastawka dwupłatkowa została opracowana w późnych latach siedemdziesiątych XX wieku i charakteryzowała się znacznie lepszymi parametrami przepływu w stosunku do swoich poprzedniczek. Płatki zastawki oraz zawieszenie płatków zostało wykonane z węgla

19