nie mogą być naruszone obowiązki przedsiębiorstwa wynikające ze statusu służby publicznej32.
Tworząc konkurencyjny rynek energii, warto zwrócić uwagę na pewne osobliwe cechy energii jako przedmiotu rynkowego obrotu. Energia (bez względu na postać) ma swoją cenę, jest zatem towarem i może zmieniać właściciela, jeśli nabywca zapłaci producentowi lub dostawcy stosowny ekwiwalent. Energia jest także swoistą wartością społeczną umożliwiającą życie na poziomie niezbędnym dla utrzymania elementarnego standardu. Dlatego też, dostęp do energii nie tylko klasyfikuje nam grupy według ich zamożności, ale także wskazuje na zakres biedy społecznej33
Prawo europejskie (zbiór różnych norm prawnych) regulujące działanie sektora energetycznego rozwija się w dwóch kierunkach: pierwszy, dominujący związany jest z pojawiającą się konkurencją, drugi przeciwny, ale działający równolegle dąży do wyłączenia pewnych sektorów gospodarki np. energetyki spod zasad wolnej konkurencji. Dzieje się tak dlatego, że pewne dobra lub usługi, np. dostarczanie energii elektrycznej, stanowią przedmiot obrotu gospodarczego, ale równocześnie mają charakter użyteczności publicznej. Energia elektryczna, ze względu na jej niezbędność we wszystkich procesach gospodarczych i konsumpcji, uważana jest obecnie za należne każdemu obywatelowi dobro publiczne. Przedsiębiorstwa energetyczne natomiast, ze względu na fakt, iż prowadzą działalność zaliczaną do sfery użyteczności publicznej, na podstawie przepisów prawa unijnego oraz krajowego, mają obowiązek realizować określone zadania publiczne.34
Dalszy społeczny i gospodarczy rozwój świata wymaga odpowiedniej, tj. rosnącej podaży energii, nie jest on bowiem możliwy przy zachowaniu obecnego poziomu zużycia energii, nie mówiąc już o jego spadku. Wynika z tego, że gospodarowanie energią nabiera coraz większego znaczenia, a zaopatrzenie gospodarek i konsumentów indywidualnych w stosowną, co do wielkości i jakości, ilość energii ma współcześnie wymiar ekonomiczny, ekologiczny i polityczny.
,2 Działalność przedsiębiorstw zaliczanych do sfery użyteczności publicznej uznaje się za związaną z interesem publicznym lub będącą sprawą publicznego zainteresowania. W dyskusji nad koncepcją użyteczności publicznej zwraca się uwagę na fakt, że nie rozstrzyga ona jednoznacznie formy własności. Działalność gospodarcza w sferze użyteczności publicznej może być prowadzona zarówno przez przedsiębiorstwa publiczne, jak i pry watne. Por. P. Jeżowski: Teoretyczne podstawy gospodarki publicznej, SGH, Warszawa 1992, s. 21-25.
33 J. Wódz: Energia, Nowy Przemysł, nr 4/2001.
34 W. Hoff: Obowiązki publiczne przedsiębiorstw energetycznych [w:] „Regulacja w energetyce", Wydawnictwo Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego. Warszawa 2002. s. 31 i dalsze.