3685105528

zmierzająca do zbilansowania prognozowanego popytu na poszczególne nośniki energii z ich podażą.

Podstawową przesłanką do prowadzenia polityki energetycznej przez gminy jest podział kompetencji i zmiana roli państwa w sektorze oraz odejście od struktur scentralizowanych. Nie ulega przy tym wątpliwości, iż sprzymierzeńcem gminy w procesie tworzenia i realizacji lokalnej polityki energetycznej powinna być dogłębna wiedza dotycząca zasad i regulacji prawnych dotyczących sfery energetyki, a także obowiązków na niej ciążących. Istnieje zatem potrzeba kompleksowego ujęcia problematyki dotyczącej zadań gminy i jej wpływu na lokalny rynek energii, wynikająca z nie zawsze dostatecznej wiedzy i świadomości, jak istotną rolę pełnią gminy w tym zakresie. Zapewne jedną z przyczyn tego stanu rzeczy jest brak odpowiednich opracowań poświęconych problematyce polityki energetycznej gminy, a niekiedy także trudności interpretacyjne, wynikające z niejasności przepisów Prawa energetycznego.

Zadania, które zostały nałożone na gminy ustawą Prawo energetyczne, sprowadzane są najczęściej jedynie do obowiązku opracowania założeń, a czasami również planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe. Często spełnienie tego obowiązku kończy się na przyjęciu tych dokumentów do realizacji przez rady gmin. Po pewnym czasie, chociażby z powodu braku aktualizacji danych, stają się one w dużej mierze bezużyteczne. Nasuwają się w związku z tym liczne pytania: dlaczego gminy, które przeznaczyły znaczne środki na opracowanie planów energetycznych wyrażających lokalną politykę energetyczną nie realizują ich w praktyce?, czy jest to kwestia braku zasobów niezbędnych dla kreowania pożądanej przez wspólnotę samorządową lokalnej polityki energetycznej?, czy gmina nie posiada odpowiednich środków realizacji?, czy powodem jest brak regionalnej polityki energetycznej państwa?, a może jest to kwestia braku podstaw teoretycznych umożliwiających władzom samorządowym gmin wykorzystanie istniejących uwarunkowań do prowadzenia aktywnej polityki energetycznej?

Pytań sformułowanych w ten sposób można oczywiście postawić więcej. Faktem jednak jest, że po 17 latach funkcjonowania samorządu terytorialnego na poziomie gmin i 10 latach obowiązywania ustawy Prawo energetyczne, wciąż jeszcze brak jest wystarczających podstaw teoretycznych, które mogłyby być wykorzystane w codziennej praktyce planowania i realizacji przez gminy lokalnej polityki energetycznej, która wykorzystywałaby między innymi, a może przede wszystkim, ich własne zasoby energetyczne. Czy zatem warto lub dlaczego warto podejmować problematykę energetyki gminnej, czyli planowania i zarządzania energią w gminie mimo, że obecnie brak akceptacji