nie jakościowo odmienna od procesu podejmowania i treści decyzji inwestycyjnych korporacji znacząco mniejszej. Hipotezę zweryfikowano za pomocą danych obu firm na temat procesów akumulacji kapitału oraz jego przepływów, ładu korporacyjnego, zmian granic instytucjonalnych, innowacyjności i efektywności ekonomicznej oraz ryzyka korporacyjnego.
Odnośnie badań ilościowych zastosowano model strategii korporacyjnych do określenia, czy na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie - traktowanej jako narodowy rynek kapitałowy-występuje dynamiczna równowaga w rozumieniu teorii Johna Nasha. W badaniach tych, którymi objęto próbkę 79 spółek notowanych na GPW, poddano weryfikacji hipotezę badawczą, zgodnie z którą rynek kapitałowy może osiągnąć taki stan dynamicznej równowagi w rozumieniu teorii Nasha, że może zostać zdominowany przez korporacje o procesach akumulacji kapitału niezależnych od bieżącej efektywności ekonomicznej ich procesów wytwórczych. Obejmując obserwacją okres od 1 stycznia 2001 roku do 31 grudnia 2007 roku, uwzględniono czas dużych zmian w polskiej gospodarce: kryzys lat 2001-2002, stopniowe wychodzenie z niego w latach 2003-2004, ożywienie gospodarcze lat 2005-2006, wraz z pierwszymi echami światowego kryzysu finansowego w roku 2007.
Dla każdej z badanych spółek przeprowadzono obserwację szeregów czasowych dwóch zmiennych: wskaźnika q Tobina jako miary długookresowej zdolności akumulacji kapitału oraz wskaźnika rentowności operacyjnej jako miary bieżącej efektywności ekonomicznej procesów wytwórczych. Rozkład średniej długookresowej wskaźnika q Tobina zbadano z punktu widzenia jego losowości oraz przetestowano hipotezę ekonometryczną o braku zależności liniowej między szeregiem czasowym wskaźnika q Tobina, a szeregiem czasowym wskaźnika rentowności operacyjnej.
Poza samą weryfikacją hipotezy badawczej autor podjął się również bardziej otwartej eksploracji szeroko pojętego ładu korporacyjnego w ujęciu właścicielskim, tzn. strategię korporacyjną zbadano w kontekście struktury akcjonariatu spółek.
Książka niniejsza wnosi do nauk ekonomicznych nową metodę prognozowania zachowań korporacji. Metoda ta uwzględnia wszystkie charakterystyczne cechy korporacji, godząc jednocześnie w jednym modelu prognostycznym to, co dotychczas wydawało się być przysłowiowymi ogniem i wodą: uwarunkowania wewnętrznych procesów decyzyjnych organizacji z obiektywnym, pozbawionym interpretacji psychologicznej spojrzeniem na cele organizacji i stosowane przez nią metody.
Po odpowiednim przystosowaniu, metoda ta może być uogólniona na prognozowanie zachowań różnych rodzajów struktur społecznych, nie tylko korporacji. Możliwości zastosowania jej w praktyce są bardzo szerokie. Z teoretycznego punktu widzenia jest ona zintegrowanym, pozbawionym sekciarskiego zacięcia spojrzeniem na możliwe zastosowania nowej ekonomii instytucjonalnej jako podstawy badań empirycznych. Przyjęcie teorii gier jako podstawy formalnej modelu otwiera na przykład, możliwość pogodzenia postulatu dążenia do optymalnych efektów ekonomicznych - znanego z ekonomii klasycznej oraz z niektórych rozwinięć nowej szkoły instytucjonalnej - z założeniem o niemożności takiej optymalizacji na skutek ograni-